Od najstarszych czasów herb Radomia przedstawiał dużą literę R. Ten najstarszy znajduje się na pieczęci z 1421 r. Litera R jest zwieńczona królewską koroną z czterema fleuronami, ujętą w motywy roślinne. Z czasem herb był coraz bardziej bogato ozdabiany. Na pieczęci z 1760 r. pojawiły się mury miejskie, a litera R z barokową, półkoliście zamkniętą koroną umieszczona jest w łuku bramy zamkowej z trzema basztami.
Archiwum
Ostatnia przedrozbiorowa wersja herbu wyobrażała bramę zamkową z trzema zębatymi basztami, z otworem okiennym w każdej z nich, środkowa baszta jest nieco wyższa od dwóch pozostałych. W dole, w łuku bramy umieszczona była litera R, a nad herbem saska korona z krzyżem. Po II wojnie światowej władze z herbu usunęły koronę i krzyż.
Archiwum
Na budynku Komisji Województwa Sandomierskiego, czyli Urzędu Miejskiego przy ul. Żeromskiego 51 dziś widnieje godło państwa. A w pierwszej połowie XIX wieku pojawił się pomysł, aby na tymże gmachu wybudować... wieżę zegarową. Jak widać projekt był śmiały, ale do realizacji nie doszło.
Archiwum
Archiwum
Archiwum
Rok 1870. Tak wyglądało centrum Radomia. Widać wieżę kościoła farnego i w głębi elewację kościoła - obecnie św. Trójcy.
W 1881 roku zebrały się władze Radomia, aby zdecydować, gdzie powinna być wybudowana stacja nowopowstającej kolei Iwanogrodzko-Dąbrowskiej. Cztery lata później trasa była gotowa. W 1895 roku, a więc dziesięć lat później oddano do użytku budynek dworca.
Archiwum
Archiwum
Wzniesiono go poza ówczesnymi granicami administracyjnymi miasta na terenach wsi Prędocinek, na działce, którą przekazał Karol Potkański, współwłaściciel Prędocinka. Jego projektantem był uczeń Henryka Marconiego - Adolf Schimmelpfenning. Budynek częściowo spłonął w 1915 r. podpalony przez wycofujące się wojska rosyjskie. Władze austriackie odbudowały go z niewielkimi zmianami.
Archiwum
Budowa wiaduktu nad torami w ulicy Słowackiego stała się kwestią palącą, po tym, gdy uruchomiono połączenie kolejowe z Warszawą, a na torach przecinających ulicę praktycznie każdego tygodnia dochodziło do tragicznych wypadków. Wiadukt miał dać bezpieczne połączenie centrum miasta z Glinicami. Powstaje budowla z krytymi schodami w czterech urokliwych wieżyczkach, spod ręki radomskiego mistrza architektury Kazimierza Prokulskiego. Jak widać na fotografiach, przy jej budowie pracowały także kobiety, wypełniając szpary pomiędzy kostkami brukowymi.
Przeprawę oddano uroczyście do użytku w grudniu 1938 r.
Archiwum
Po wojnie został znacząco zmodernizowany, poszerzony, wybudowano podziemne przejście. Zniknęły też (co do dziś wydaje się, choćby z estetycznego punktu widzenia, kontrowersyjne) urokliwe wieżyczki, które można dzisiaj tylko podziwiać w wojennym filmie "Kontrybucja" w reżyserii Jana Łomnickiego (1966) w scenie ucieczki młodego polskiego konspiratora, granego przez młodziutkiego Jana Englerta.
Archiwum
Archiwum
Ogłoszenie Płatne
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze