W Radomiu się dzieje. Sprawdź co, gdzie, kiedy

"Nasze inspiracje są bardzo, ale to bardzo różne. Czasem wręcz zastanawiamy się, jak to możliwe, że czterech gości o tak odbiegających od siebie gustach muzycznych razem robi muzykę i gra koncerty". Tak o swoich zainteresowaniach muzycznych mówią członkowie zespołu Jazzpospolita, jednej z ciekawszych młodych grup na jazzowym czy okołojazzowym rynku. Formacja zagra w sobotę w klubie Katakumby

Jazzpospolita to jeden z bardziej udanych debiutów polskiej sceny ostatnich lat. Chłopaki tworzą świetną fuzję jazzowej tradycji i postrockowej nowoczesności. Znakomity warsztat, melodyczna wyobraźnia, doskonała znajomość współczesnego muzycznego języka - to wszystko sprawia, że warszawski kwartet można uznać za kontynuatorów świetnej tradycji polskiej alternatywy jazzowej.

Muzycy grają żywiołową muzykę nienazwanego jeszcze gatunku. Poszukiwanie właściwego określenia wydaje się zresztą bezcelowe, bo zespół ciągle ukierunkowany jest w nieznane, łącząc i przetwarzając to, co absorbuje jego członków. Mianownikiem wszystkich poszukiwań jest eklektyzm. Choć ukierunkowanie grupy wydaje się zupełnie niekomercyjne, zespół w swoim debiutanckim roku 2009 odniósł duży sukces na polskiej scenie alternatywnej. W ubiegłym roku wydali pierwszą płytę. "Almost Splendid" to gatunkowy melanż, w którym jazzowy kręgosłup wzmacnia postrockowa dynamika i klubowy groove. Kwartet zdobył wysokie noty u krytyków, wzbudził też zainteresowanie publiczności - zarówno tej w niewielkich klubach, jak i na dużych letnich festiwalach. Dlatego właśnie szczególnie warte polecenia są koncerty Jazzpospolitej, na których muzyka zespołu staje się jeszcze ciekawsza, a kompozycje często odbiegają od swoich studyjnych wersji.

Kwartet tworzą: Stefan Nowakowski - bas akustyczny i elektryczny, Wojtek Oleksiak - perkusja, Michał Przerwa-Tetmajer - gitara, oraz Michał Załęski - instrumenty klawiszowe, syntezator.

Koncert w sobotę o godz. 20 w Katakumbach przy placu Stare Miasto 11. Bilety w przedsprzedaży po 20 zł do kupienia w klubie, Naszej Szkapie (ul. Dowkonta 2) i Bubba Gump (ul. Moniuszki 17). W dniu imprezy za wejście zapłacimy 25 zł.

tj, kch, pg, kars

Kawiarnia artystyczna Czytelnia Kawy także w ten weekend ma dla swoich gości muzyczną niespodziankę. W sobotę zagra szalony bluesman ET Tumason.

Nie ma islandzkiego artysty, który w ostatnich latach częściej odwiedzałby Polskę. ET Tumason zagrał już w naszym kraju kilka tras koncertowych. Po rocznej przerwie, w listopadzie, przyjechał na kolejną.

Kim jest tajemniczy artysta i jaką serwuje muzykę? Choć pochodzi z mroźnej wyspy, pełnej wulkanicznych skał i lodowców, ukochał bluesa, muzykę wywodzącą się z dusznej i gorącej delty rzeki Missisipi. Droga, która zaprowadziła go do kariery muzycznej, była dosyć kręta. Już sam jej początek był dość oryginalny. Mając 13 lat, Tumason znalazł na śmietniku stare nagrania Roberta Johnsona i Freda McDowella. Zabrał je do domu, posłuchał i tak zakochał się w bluesie, że sam postanowił zostać bluesmanem.

Po pięciu latach i wielu godzinach ćwiczeń gry na gitarze opuścił Reykjavik, by gdzie indziej szukać szczęścia. Mieszkał już w Berlinie, Kopenhadze i Pradze. Jak widać, nie potrafi nigdzie zagrzać miejsca, ale jak sam przyznaje, brak stagnacji i stabilizacji dobrze wpływa na jego muzykę. Ta zaś imponuje energią i wyrazistością. ET Tumason serwuje bowiem swoim słuchaczom bluesa w jego najdzikszej możliwej wersji, pełnej spontaniczności i gardłowego śpiewu prosto z serca. Na występach często nie ogranicza się zresztą do wykonania uprzednio zaplanowanego muzycznego seta. Jak nieco odpocznie i zwilży struny głosowe paroma łykami piwa, potrafi znów zacząć grać. Tak długo, jak ludzie są chętni słuchać jego muzyki i bawić się przy niej.

Latem 2007 r. nakładem 8MM Musik ukazała się minimalistycznie wydana płyta, będąca zapisem jednego z koncertów z dwoma utworami z jego demo. Wśród wykonywanych kawałków znajdziemy m.in. niesamowity cover Roberta Johnsona "Dust My Broom". W Polsce szalony Islandczyk występował m.in. z zespołami Dżem, Beton, Wielebny Blues Band, Let The Boy Decide czy The Car Is on Fire.

Koncert w sobotę o godz. 21 w Czytelni Kawy przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie 4. Wstęp 10 zł.

kars, pig

Czy w czasach, gdy nowe media dają artystom niemal nieograniczone możliwości twórczego działania, tradycyjne malarstwo sztalugowe może niedługo przestać istnieć? Grupa twórców, głównie wykładowców warszawskiej Akademii Sztuki Pięknych, uważa, że nie. Swoją tezę mają potwierdzić w piątek na wystawie "Przestrzeń malarstwa II" w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej "Elektrownia".

Na ekspozycji zobaczymy prace, które mają udowodnić, że malarstwo jest wciąż aktualną sztuką wizualną, w zasadzie nie do zastąpienia. Wybrane obrazy zaprezentują szerokie spektrum współczesnego malarstwa.

W wystawie wezmą udział: Stanisław Baj, Michał Borys, Wojciech Cieśniewski, Marcin Jurkiewicz, Tomasz Milanowski, Paweł Nocuń, Tomasz Nowak, Aleksander Olszewski, Czesław Radzki, Andrzej Rysiński, Ryszard Sekuła, Leszek Sokoll, Krzysztof Wachowiak, Piotr Wachowski, Apoloniusz Węgłowski, Artur Winiarski, Marzanna Wróblewska i Marek Wyrzykowski.

Artur Winiarski, kurator i uczestnik "Przestrzeni malarstwa II", we wstępie do katalogu wystawy napisał: "(...) żyjemy w czasach, w których głupota i kpina ze wszystkiego zastąpiły dojrzałość i powagę. A przecież artysta to ktoś, kto mając powołanie i talent, jednocześnie wypełnia obowiązek, służy czemuś większemu niż on sam. Czemu? Choć to takie niemodne i wyśmiewane, to powiem, że służy wartościom, które od zawsze utożsamiano z pięknem. A piękno z dobrem. Twórca zatem musi odczuwać odpowiedzialność za swoje dzieło, ponieważ będzie ono nosicielem pewnych wartości, a tym samym będzie ludziom coś dawało. Artysta coś ludzkiego zdziała dla ludzi... To też jest przestrzeń malarstwa, może nie zawsze widoczna. Ale na tyle ważna, że sprawia, że życie człowieka ma szansę nie przeminąć bez śladu".

Według organizatorów ważnym elementem otwieranej w piątek ekspozycji stać się ma właśnie katalog, który w sferze tekstowej zawierać będzie wyłącznie autorski zapis przestrzeni malarskiej odnoszący się bezpośrednio do prezentowanych prac. Ma to na celu stworzenie nie tylko ciekawej prezentacji malarstwa wybranych artystów, ale też swoistej dokumentacji ułatwiającej kontakt pomiędzy artystą a widzem.

Wernisaż w piątek o godz. 18 w MCSW "Elektrownia" przy ul. Domagalskiego 5. Wstęp wolny. Wystawa będzie czynna do 11 grudnia

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku zaprasza w weekend wszystkich wielbicieli sztuki na otwarcie aż trzech wystaw.

Symulacje

W Muzeum Rzeźby Współczesnej zobaczymy "preMedytacje/Symulacje". Cykl wystaw "preMedytacje" prezentowany jest od 2010 r. Realizuje go Katedra Działań Przestrzennych Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. W trzech poprzednich przedsięwzięciach w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Galerii Bielskiej BWA oraz Muzeum Historii Katowic swoje prace wystawiali profesorzy prowadzący pracownie, asystenci oraz wybrani studenci. Do wystawy w CRP zaproszeni zostali po raz pierwszy artyści niezatrudnieni w poznańskim Uniwersytecie Artystycznym, także z zagranicy.

Każdej odsłonie "preMedytacji" towarzyszą inne hasła. Orońska wystawa otrzymała tytuł "Symulacje". Wiele prac zostanie zaprezentowanych po raz pierwszy, ponieważ zrealizowane zostały specjalnie dla tej konkretnej przestrzeni. Na ekspozycji zobaczymy rzeźby wykonane z tradycyjnego materiału, instalacje, projekcje wideo, na sztuce performance kończąc.

Nie Vidit

W Galerii Kaplica "Nie Vidit" Bogdana Wajberga. Jak zapowiadają organizatorzy, artysta przy użyciu banneru chce wchłonąć przestrzeń galeryjną, aby nadać jej nową jakość. Niezwykle istotne w tym pokazie stanie się samo wnętrze kaplicy oraz inskrypcja "Omnia Vidit" ulokowana w nadprożu portyku. Działanie w stanowić będzie dialog z tym właśnie napisem. Wajberga szczególnie interesuje warstwa znaczeniowa i symboliczna bannerów.

Artysta urodził się w 1955 r., studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Łodzi na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Od 1982 r. pracuje w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi w Pracowni Rzeźby i Działań w Przestrzeni na Wydziale Sztuk Wizualnych.

Meble

Ekspozycja "Meble" Marka Wagnera zaprezentowana zostanie w galerii Oranżeria. Artysta od lat 90. znalezione stare przedmioty łączy z nowymi tworzywami. Przy zastosowaniu współczesnych technologii buduje symboliczne prace oraz konstruuje wieloelementowe instalacje. W swoich działaniach podejmuje problematykę z zakresu antropologii kultury. Tematem jego twórczości jest m.in. wpływ zmieniających się norm cywilizacyjnych XX w. na formy kultury materialnej. Prace Wagnera stanowią komentarz do historycznie i współcześnie analizowanego procesu umasowienia kultury, prowadzącego do jej generalnego regresu. Prezentowane na wystawię obiekty mają strukturę przenikających się, spiętrzonych przedmiotów.

Artysta urodził się w 1949 r., studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Obecnie jest profesorem na ASP w Łodzi. Prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale Sztuk Wizualnych.

Wernisaże rozpoczną się w CRP w Orońsku w sobotę o godz. 14. Wstęp wolny.

Seksowne tancerki, zakochani w nich młodzi mężczyźni oraz gangsterzy trzymający twardą ręką show-biznes tworzą na scenie klimat napięcia, ale i znakomitej zabawy. Akcja spektaklu "Lewe interesy" rozgrywa się na oczach widza, jest pełna szybkich zwrotów akcji. Z pewnością zaskoczy też swoim zakończeniem.

Obsada: Joanna Liszowska, Katarzyna Zielińska, Jerzy Bończak, Marcin Przybylski, Przemysław Sadowski, Marcin Troński, Zdzisław Wardejn, Marcin Zarzeczny. Sztukę napisał Robin Hawdon. Spektakl we wtorek o godz. 19, bilety po 60 i 75 zł. Rezerwacja i zamówienia pod numerem 602 230 133.

Paweł T.Felis

****

Polska 2011. Reż. Leszek Dawid. Aktorzy: Roma Gąsiorowska, Adam Woronowicz, Krzysztof Ogłosza, Kamil Malecki, Sylwia Juszczak, Krzysztof Globisz, Dorota Pomykała, Agata Kulesza

Trzeba tupetu i odwagi, by w debiutanckim filmie skierować kamerę na antybohatera - irytującą dwudziestoparolatkę, która ciągle gdzieś pędzi, coś rozlewa, coś zaniedbuje i na kimś próbuje się uwiesić. Ale ani debiutant Leszek Dawid nie jest do końca debiutantem (ma na koncie m.in. świetny i wielokrotnie nagradzany dokument "Bar na Victorii", a w drodze kolejny film - "Jestem Bogiem" o Paktofonice), ani tytułowa Ki - czyli Kinga - rozrysowana nie jest tylko z ciemnych plam. Przeciwnie - ta postać drażni i fascynuje na przemian, przyciąga i odpycha, jakby podświadomie budowała wokół siebie mur niedostępności, nawet jeśli to, czego najbardziej potrzebuje, to dziwnie nieosiągalna bliskość.

Leszek Dawid przeprowadza na widzu ten sam eksperyment, którego obiektem są przyjaciele i znajomi Ki. To ich szokuje dezynwoltura młodej matki gotowej podrzucić dziecko niemal przypadkowej osobie, byle tylko wieczorem pójść do klubu. To oni dają Ki palec i ze zdumieniem patrzą, jak dziewczyna łapczywie bierze z miejsca całą rękę. To dla nich Kinga jest osobą naiwną, niezbyt lotną i społecznie upośledzoną ("Jesteś chora" - słyszy wprost), a z drugiej strony niezawodnym kompanem, bez którego trudno wyobrazić sobie dobrą imprezę.

Nie przypadkiem Ki zamiast imion używa skrótów: o synu mówi Pio (Piotrek), o chłopaku, od którego odchodzi i który jest ojcem synka - Anto (Antoni), a na nowego współlokatora - Miko (Mikołaj). Bo Kinga to trochę dziecko, a trochę kobieta z chronicznym niedostatkiem czasu, którego żałuje na nadmiar słów i politycznie poprawną etykietę. Reżyser i operator Łukasz Gutt, zamiast opisywać bohaterkę wielkimi literami, kapitalnie pokazują ją w ruchu, działaniu, w ciasnych wnętrzach i szybko zmieniających się ujęciach. Ta niezaradna ponoć dziewczyna ma w sobie taką energię, że momentalnie zaraża nią świat wokół - ilu dziś polskich filmowców potrafi być tak blisko tego, o kim opowiada?

Roma Gąsiorowska w swojej prawdopodobnie najlepszej dotąd roli (docenić trzeba, jak powściągnął reżyser typową dla niej nadekspresję) nie tylko zagarnia cały film, ale też swoją postać ładnie niuansuje. Jeśli nawet - jak usłyszałem na festiwalu w Gdyni - jest współczesną hubą żerującą na innych, trudno rozróżnić, gdzie kończy się w niej spontaniczna trzpiotowatość, a zaczyna cynizm. Zwłaszcza że tło, na którym się pojawia - wyjątkowo ładnie niedookreślone i rozmyte - żadnym pozytywnym kontrapunktem być nie może. Mikołaj (Krzysztof Ogłosza) sam nie potrafi utrzymać swojego życia w ryzach, Antoni (świetny Adam Woronowicz) pod maską chłodnego racjonalisty ("Utoruj to przejście" - rzuca tak naturalnie, jakby chciał powiedzieć "Kupiłem bułki") kryje rozliczne, zdaje się, fobie, specjalistka od sztuki współczesnej niby wścieka się na wykorzystywanie przez innych, ale też sama nie zawaha się żerować na cudzym życiu, a bezpardonowo traktowana matka (Dorota Pomykała) jest tak bezradna, że na kolejną chamską odzywkę reaguje... wyciągnięciem pieniędzy z bankomatu.

Nie ma w "Ki" żadnej wojny kobiet i mężczyzn. Nie wojują nawet mężczyźni z mężczyznami (chociaż czasem dadzą sobie po mordzie), kobiety z kobietami, ci wyżej postawieni (jak grany przez Krzysztofa Globisza dyrektor ośrodka pomocy społecznej) z tymi, którzy żebrzą o pomoc. Jeśli toczy się tu walka, to z wciąż niemożliwą do obłaskawienia codziennością i własną niemocą. Kto wie, może w przypadku Ki zmieni się ona niedługo w siłę?

Obraz można obejrzeć w Klubie Dobrego Filmu w Resursie w środę o godz. 12 i 18. Bilety po 12 zł.

W najbliższą niedzielę, o godz. 16, na placu przy wejściu od strony ulicy Kelles-Krauza, rozbłysną światła na ponaddziesięciometrowej choince.

W tym dniu wszystkie dzieci będą mogły wziąć udział w konkursie, przygotowanym przez Galerię Słoneczną z okazji nadchodzących świąt Bożego Narodzenia. Chętne maluchy napiszą listy do Świętego Mikołaja o swoich wymarzonych prezentach pod choinkę. GS spełni marzenia autorów pięciu najciekawszych wypowiedzi. Będzie też można wziąć udział w grach i zabawach integracyjnych oraz konkursach z nagrodami prowadzonych przez Stowarzyszenie Centrum Młodzieży ?Arka?, m.in. świątecznym konkursie karaoke.

Uroczystość uświetni program muzyczny w wykonaniu dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 34 oraz radomskiej "Arki?.

Po pięknym ślubie i hucznym weselu, Bella i Edward wyjeżdżają na miesiąc miodowy do Rio de Janeiro. W tym gorącym mieście karnawału, młodzi mogą wreszcie w pełni cieszyć się sobą i oddawać namiętności. Wkrótce Bella odkrywa, że jest w ciąży. Pełne dramatyzmu narodziny dziecka rozpoczynają łańcuch nieodwracalnych zdarzeń - Edward decyduje się podarować Belli nieśmiertelność. Pojawienie się nowego członka w rodzinie budzie niepokój Volturi - przywódców świata wampirów. Czy Edwardowi uda się ocalić to co kocha najbardziej?

Helios i Multikino

Marissa wcale nie jest zwykłą gospodynią domową. Może i jest żoną słynnego reportera, kochającą i cierpliwą matką, ale należałoby dodać do tego jeszcze kilka szczegółów Matkowanie Rebece i Cecilowi, którzy wyraźnie sobie tego nie życzą, wystawia jej cierpliwość na ciężkie próby. Ponadto jej mąż Wilbur nie grzeszy bystrością - przez lata nie zorientował się, że jego żona jest agentką specjalną w stanie spoczynku. Świat Marissy zostaje wywrócony do góry nogami, gdy maniakalny Timekeeper grozi przejęciem planety, a ona zostaje wezwana do działania przez szefa organizacji, w której utworzono oddział Małych Agentów. Do akcji wkraczają również Rebecca i Cecil. Tym razem muszą odłożyć kłótnie na bok i razem z macochą stworzyć zespół, który przy pomocy hiper-wymyślnych gadżetów ocali świat, a skutecznością zawstydzi nawet Jamesa Bonda.

Helios i Multikino

O godz. 12 w niedzielę w Muzeum Sztuki Współczesnej finisaż wystawy "Polityka i etyka. Malarstwo, rysunek, grafika i rzeźba z kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu".

Spotkanie zamyka cykl czterech wystaw prezentujących zbiory muzeum w roku jubileuszu 20-lecia działalności instytucji.

Program spotkania:

1.

Wykład Anny Baranowej "Etos sztuki - sztuka kolekcjonowania".

Anna Baranowa jest historyczką i krytyczką sztuki, od roku 2003 kieruje

Sekcją Sztuki Nowoczesnej w Krakowskim Oddziale Stowarzyszenia

Historyków

Sztuki, członkini Międzynarodowego Stowarzyszenia Historyków Sztuki AICA; pracuje w Instytucie Historii Sztuki UJ, autorka wielu tekstów o artystach i sztuce XX wieku. 2. Oprowadzanie po wystawie "Polityka i etyka" przez kuratora Mieczysława Szewczuka

Chcesz posłuchać dobrej rockowej i popowej muzyki? Przyjdź w piątek do Amfiteatru na Muzyczną Kuźnię, na której zaprezentują się radomscy muzycy: zespół SCREAM oraz Marlena Gumińska z zespołem. Obie formacje to laureaci Muzycznych Kazików. Wstęp wolny

Koncert rozpocznie się o godz. 19 w budynku przy ul. Śniadeckich 2

Zespół SCREAM

Muzyka grupy jest wynikiem połączenia melodii mających swoje korzenie w blues-rockowych klimatach z mocnymi brzmieniami przesterowanych gitar. Zespół to grupa pasjonatów, dla których muzyka to pasja, dobra zabawa a także oderwanie się od codziennej pracy. SCREAM zwyciężył w plebiscycie "Muzyczne Kaziki" w 2011 roku.

Marlena Gumińska - wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów. Jej muzyka to popowo-rockowe brzmienie. W 2011 r. jej utwór "Perła" zdobył pierwsze miejsce na liście przebojów Radia Rekord a piosenka dostała II nagrodę w plebiscycie "Muzyczne Kaziki". Wydała dwa single.