Wyprawa w Himalaje, czyli na tropach yeti [ZDJĘCIA]

Adam Gozdalski, ratownik medyczny, jest młodym podróżnikiem i miłośnikiem gór. Na wyprawę w Himalaje wybrał się trzy lata temu, w kwietniu 2009 r., z czterema kolegami.

- Decyzja o wyjeździe zapadła parę miesięcy wcześniej. Wszyscy mięliśmy mniejsze lub większe doświadczenie w chodzeniu po górach i wybór padł na Nepal - opowiada Adam Gozdalski. Początkowo planowali spędzić tydzień w Indiach, a potem trzy tygodnie w Nepalu. Plany jednak uległy zmianie...

Na zdjęciu: Adam Gozdalski na przełęczy Thorung La 5418 m n.p.m.

- Kosztów wyprawy do końca nie znaliśmy. Wiedzieliśmy, że w Azji jest taniej, ale trzeba było tam się jakoś dostać. Szukaliśmy lotów przez parę tygodni. Okazało się, że najtańsze są z Helsinek. Za bilet w obie strony z Helsinek do Delhi zapłaciliśmy 2 tys. zł. Cena bardzo konkurencyjna w porównaniu z innymi liniami. Do Helsinek dostałem się lecąc z Gdańska do Turku tanimi liniami, a potem pociągiem - wspomina Adam.

Na zdjęciu: Tragarze w Nepalu mają pełne plecy roboty - do wyżej położonych wiosek wszystkie towary dostarcza się w ten sposób.

Młodzi globtroterzy wylądowali w Delhi i wiedzieli tylko, że stamtąd można dostać się pociągiem do miejscowości oddalonej o jakieś 50 km od granicy z Nepalem. Jazda pociągiem miała zająć od dwóch do czterech dni. - Chcieliśmy kupić najpierw bilety, a potem pozwiedzać przez parę dni Indie. W drodze z lotniska na dworzec mieliśmy tyle przygód i tylu naciągaczy próbowało wydrzeć od nas kasę, że jak pojawiła się opcja wynajęcia auta wraz z kierowcą i dojechania w 15 godzin do Nepalu, zdecydowaliśmy się na to. Indie w ciągu kilku minut bardzo nas zmęczyły, ale to był dopiero początek - opowiada podróżnik.

Na zdjęciu: W Nepalu policja nie nosi broni palnej, tylko noże kukri.

Połowę północnych Indii pięciu odważnych przejechało samochodem marki TATA (tania podróba opla corsy - wyjaśnia Adam) z kierowcą, który miał być ?perfect in English?, a znał po angielsku może ze 20 słów. - Podróż trwała nie 15, a 30 godzin czystej jazdy z trzygodzinną przerwą na sen. Kierowca co jakiś czas zatrzymywał się przy drodze, żeby kupić jakieś ?dopalacze? po których nie zasypiał - relacjonuje Adam.

Na zdjciu: Gekon - czyli nieodłączny towarzysz na każdym noclegu.

Jakie były pierwsze wrażenia z hinduskiej ziemi? - Dla mnie Indie to jeden wielki slums. Przejechaliśmy przez nie kilkaset kilometrów, więc myślę, że mogę tak mówić. Spodziewałem się ciekawej kultury i przyjaznych ludzi, a spotkałem tylko takich, którzy widzieli we mnie chodzące dolary - twierdzi chłopak.

Mimo wszystko Adam mówi, że Indie zrobiły na nim olbrzymie wrażenie. I że poleca wszystkim nowobogackim wykupującym wycieczki do Indii przejazd główna trasą na wschód z Delhi przez cały stan Utar Pradesh. - Wtedy zobaczą, że Indie to nie tylko klimatyzowane hotele, Taj Mahal i plaże Goa. Zobaczą np. 100 km slumsów wzdłuż trasy, gdzie bezdomne dzieci biegają miedzy pędzącymi samochodami, a święte krowy razem z bezdomnymi psami jedzą folie ze śmietnika.

Wszystko przy trasie to mieszanka śmietników, sklepów i domów mieszkalnych - wspomina. I dodaje, że na każdym postoju miejscowi chcieli od nich pieniądze za wszystko, nawet za podanie ręki i pozdrowienie ?Welcome in India?.

- Mieliśmy dość Indii. Po perturbacjach na granicy indyjsko-nepalskiej (kolejne opłaty, wnioski do wiz, wyimaginowane przez celników opłaty za samochód) wjechaliśmy do Nepalu. Tam po 20 km wjeżdża się już w góry. Od razu inny świat. Kraj z wyglądu jeszcze uboższy niż Indie, ale wydawał się przyjaźniejszy. Mijając wioski, gdzie lepianki były kryte strzechą, postanowiliśmy się zatrzymać, żeby coś zjeść. Mięliśmy spore obawy, bo w Indiach w przydrożnym barze nawet za puszkę coli hindusi żądali równowartości 10-12 zł - zdradza Adam.

- Po pierwszych dwóch dniach w Indiach bałem się, że w Nepalu będzie podobne podejście do ludzi z zachodu jak w Indiach. Okazało się, że jest to bardzo przyjazny i przede wszystkim pracowity naród. Było też względnie bezpiecznie - wspomina.

Nepalczycy są niezwykle przyjaźni, a do tego z każdym można porozmawiać po angielsku, mimo iż nigdy nie była to brytyjska kolonia, w przeciwieństwie do Indii, gdzie angielski jest językiem urzędowym, ale na prowincji niewiele osób go zna. - Nepal zawsze kojarzył mi się z górami. Czytałem opisy wypraw i interesowałem się bieżącymi wydarzeniami. Rok przed naszym przyjazdem obalono tam przez wieki panującą monarchię i wprowadzono komunę. Oczywiście przy wsparciu z Chin. Nie widać tego na co dzień, ale Nepalczycy niechętnie mówią o nowej władzy - mówi podróżnik.

Na zdjęciu: Przedstawiciel kasty  braminów - nie mogą oni pracować, żyją z tego, co dadzą im ludzie.

Czy wiedzieliście, że Polacy walczyli z Nepalczykami ramię w ramię? - Przed wyjazdem myśląc Nepal zawsze myślałem też o Ghurkah, żołnierzach - góralach, którzy od 200 lat służą w Armii Brytyjskiej. Każdy żołnierz nosi nóż khukri. Walczyli m.in. z Polakami pod Monte Casino. Teraz ich pensje i emerytury stanowią drugie (po turystyce) największe źródło dochodu narodowego Nepalu - podaje ciekawostkę Adam.

Na zdjęciu: W Nepalu obowiązuje kilka wersji kalendarza - trzy lata temu część Nepalczyków obchodziła 2066 rok.

- Ruszyliśmy z miejscowości Beshishachar, nieco powyżej 800 m n.p.m. Trekking dookoła Annapurny zajmuje od dwóch do trzech tygodni, zależy, jak szybko się aklimatyzujesz i co po drodze chcesz zobaczyć - wyjaśnia Adam.

Jak opowiada, najciekawsze na trasie jest to, że zaczyna się ona w lesie subtropikalnym, a potem przechodzi się przez strefy roślinności alpejskiej, pustynie i półpustynnie, strefę, gdzie już nic nie rośnie. Dalej pola ryżowe, sady jabłkowe. Mijamy gorące źródła i kilka z najwyższych gór świata - wszystko (w wypadku naszego podróżnika) w dwa tygodnie.

Na zdjęciu: W Nepalu najlepiej jeździć na dachu autobusu - spektakularne widoki i tylko tam nie jest gorąco.

- Pierwsze problemy z aklimatyzacją pojawiły się, gdy czwartego lub piątego dnia wędrówki przeszliśmy z wioski na wysokosci 2600 m n.p.m. do wioski na położonej nieco wyżej, na 3 800 m n.p.m. Dzień później zeszliśmy na 3500 m n.p.m. i zostaliśmy tam dwa dni - opowiada Adam.

Po dziewięciu dniach dotarł wraz z kolegami do najwyższego punktu na trasie, przełęczy Thorung La, położonej na 5416 m n.p.m. Na samej przełęczy na początku maja śniegu było niewiele, ale i tak było biało, gdyż dookoła widać wszędzie koronę świata, czyli sześcio- , siedmio- i ośmiotysięczniki.

Na zdjęciu: Masyw Annapurny.

- Cały szlak dookoła Annapurny to ciągle zmieniające się widoki, a samo przejście przez przełęcz to wejście w strefę bardziej suchą. Po przejściu przełęczy wiedzieliśmy, że mamy jeszcze tylko cztery, pięć dni drogi. Świadomi tego, że nieźle stoimy z czasem, a powrót do Helsinek mamy dopiero za dwa tygodnie, trochę się rozluźniliśmy. Jeden z kolegów na każdym odcinku nieco prostszej trasy zdejmował ciężkiej górskie buty i zakładał adidasy. Po paru godzinach skończyło się to poważnie skręconą kostką i przymusowym postojem na dwa dni - wspomina miłośnik gór.

Na zdjęciu: Wszechobecne flagi modlitewne.

Globtroterom udało się zaprzyjaźnić z gospodarzami domu, w którym się zatrzymali. Po dwóch dniach mięli już jednak dość jabłkowej brandy i... kapusty. Jak zdradza Adam, do każdej potrawy w promieniu dwóch, trzech dni marszu od wioski, w której się zatrzymywali, była dodawana kapusta, a najczęściej stanowiła ona główny składnik każdej potrawy. Podróżnicy stwierdzili zatem, że kolega może już w miarę ?mobilnie? kuleć i zdecydowali, że idą dalej.

Na zdjęciu: Nepalczycy, nawet niewykształceni, w miarę komunikatywnie posługują się angielskim. Dzieci chętnie się przysiadają i szlifują język - wiedzą, że w przyszłości to ich jedyna szansa na znalezienie dobrej pracy.

Dopytujemy, czy nie natrafili na ślady yeti? Nie bali się, że owiany legendami stwór zajdzie im drogę?

- Rozglądaliśmy się, owszem, z nadzieją na takie spotkanie. Czasem po wypiciu miejscowej brandy te nadzieje wzrastały - śmieje się chłopak.

Przed końcem trekkingu zrobili jeszcze postój w miejscowości Tatopani, gdzie posiedzieli za pół darmo w termalnych źródłach. Po 14 dniach zakończyli przejście szlakiem dookoła Annapurny.

Na zdjęciu: Nepalskie dzieci były zafascynowane dredami kolegi Adama.

- Spędziliśmy parę dni w Pokharze pływając po jeziorze u stóp Himalajów i codziennie próbując steaków z jaka na nowe sposoby. W Pokharze mieliśmy jedną niemiłą sytuację. W czasie kąpieli w jeziorze jednego z kolegów, na nieszczęście tego, który wcześniej skręcił kostkę, ukąsiła pijawka. Ich jad jest nieco mocniejszy niż jad pijawek w naszej części świata. Z rany na nodze krew leciała jeszcze na drugi dzień po ukąszeniu. Nie uspokoili nas miejscowi rybacy, którzy powiedzieli nam, że jeśli nasz kolega nie będzie się wysilał i poleży parę dni to powinien przeżyć - mówi Adam.

Na zdjęciu: Nosorożce podróżnicy widzieli naprawdę z bliska.

Z Pokhary podróżnicy pojechali, oczywiście na dachu autobusu, bo najlepsze widoki i najchłodniej, do Parku Narodowego Chitwan. Tam, oprócz tysięcy komarów, spotkali słonie, daniele, nosorożca i gindwale - rodzaj krokodyli z długim pyskiem. W parku są też tygrysy, ale jest ich naprawdę niewiele.

- Na koniec wyprawy spędziliśmy trzy dni w stolicy Nepalu - Katmandu. Samo Katmandu mogłoby być tematem na zupełnie nową opowieść - rozmarza się Adam. Zdradza tylko, że jeśli chce się przeżyć przygodę w Katmandu, trzeba wyrzec się luksusów. - Prąd w Katmandu jest przez 6-8 godzin na dobę, na prowincji jest dużo gorzej - uprzedza chłopak.

Na zdjęciu: Wschód słońca widziany ze wzgórza Poon Hill nad charakterystycznym szczytem Machapurchare.

Czy taka wyprawa jest droga? Adam zdradza, że cały wyjazd kosztował około 5-5,5 tys. zł, włączając w to bilety i wizy. - Nie braliśmy żadnych przewodników ani tragarzy, wszystkie noclegi załatwialiśmy sobie... tuż przed noclegiem, a jedliśmy tylko tam, gdzie jedzą miejscowi i tylko to, co oni jędza. W finalną cenę wyprawy wliczam też pamiątki, które przywiozłem z Nepalu, czyli szale z paszminy oraz zakrzywiane noże kukri - tu uwaga, łatwo o dziadowskie podróby dla turystów - ostrzega Adam.