Gdy kilka dni po wyborze Radosława Witkowskiego na prezydenta zadzwoniłam do niego, zdziwiłam się, że tak szybko odebrał. Powiedziałam mu o tym. - Prezydent nie może się obrażać na dziennikarzy, nie odbierać od nich telefonów - powiedział wtedy. - Jeśli nie będę mógł odebrać, to oddzwonię. A gdybym nie odzywał się dłużej, proszę mi przysłać SMS i przypomnieć o tym, co teraz powiedziałem. Przez rok kadencji Witkowskiego nie musiałam mu przypominać, telefony po prostu odbiera. I tę otwartość na kontakt z dziennikarzami bardzo cenię. W ogóle otwartość na kontakt z mieszkańcami miasta. Mam wrażenie, że konsultacji społecznych jest więcej niż za czasów Andrzeja Kosztowniaka, a ich wyniki częściej są brane pod uwagę przy realizacji miejskich inwestycji. Choć oczywiście nie brakuje inwestycji przeprowadzonych bez żadnych konsultacji i na dodatek z poważnymi błędami.
Z uznaniem patrzę na drobne, ale niezwykle ważne inwestycje. I te planowane, i te już realizowane - "szpilkostradę", remont chodników na pl. Małgorzatki, utwardzanie ulic gruntowych, poprawienie infrastruktury rowerowej... To drobiazgi nie do przecenienia, poprawiają komfort życia bardziej niż hala widowiskowo-sportowa, a kosztują znacznie mniej. Mam jednak wrażenie, że otoczenie prezydenta tych ważnych dla mieszkańców kwestii nie potrafi dobrze sprzedać. To błąd.
A teraz łyżka dziegciu. Nie rozumiem polityki kadrowej prezydenta. Mam wrażenie, że albo ławka kadrowa jest bardzo krótka, albo ktoś ? Ewa Kopacz lub inni członkowie PO, którzy potrafią wokół siebie zbudować jakąś frakcję ? próbuje Witkowskiemu meblować gabinet. Nie znam doświadczeń Grażyny Penzy, ze względu na które została wicedyrektorką szpitala odpowiedzialną za inwestycje w zamian za doświadczonego na tym polu Janusza Putona. Grzegorz Janduła, były szef ZUK, dziś szef MOSiR, jest dla mnie zagadką, zdumiewa kilka nominacji tam, gdzie powinny być konkursy.
Zagadką jest też dla mnie, jak prezydent zamierza rozwiązać kwestię lotniska. Doceniam, że nie zdecydował się na zamknięcie portu od razu, że uruchomił loty, ale te dwa i pół miesiąca to moim zdaniem wystarczający czas próby. Czas przyjąć do wiadomości, że stwierdzenie ?radomianie chcą lotniska? nie równa się stwierdzeniu ?radomianie będą latać z Sadkowa?. W tej kwestii oczekuję zdecydowanych działań.
Za pierwszy rok prezydentury stawiam Witkowskiemu czwórkę, z adnotacją, jaką pewnie nieraz usłyszy: stać go na więcej.
Największy plus, jaki dostaje ode mnie Radosław Witkowski, jest za to, że pamięta o drobnych inwestycjach. Widać to przede wszystkim w projekcie przyszłorocznego budżetu.
Z drugiej strony często dobre pomysły prezydenta i jego zastępców są fatalnie wykonane ? przede wszystkim dlatego, że nie są konsultowane. Najlepszy przykład to zmiany, które miały być na korzyść rowerzystów. Pomysł na wytyczenie pasów rowerowych na Kościuszki i Słowackiego świetny ? niedrogi i szybki w wykonaniu. Ale niekonsultowany ze środowiskami rowerowymi i w przypadku ul. Kościuszki zawalony po całości. Rozwiązania na połączeniu Plant z ul. Piłsudskiego są niebezpieczne, niefunkcjonalne, niewygodne i nieczytelne dla rowerzystów. Podobnie było z ogłoszeniem koncepcji na trasę N-S, najpierw bez infrastruktury dla pieszych i rowerzystów. Potem została zaktualizowana, ale tym razem rozwiązania rowerowe w kilku miejscach są niepraktyczne i droższe, niż mogłyby być. Ciekaw jestem, czy znów ujrzymy aktualizację koncepcji, czy prezydent zdecyduje się na konsultacje społeczne.
Dziwi ten brak konsekwencji ? z jednej strony miasto może zorganizować świetne konsultacje, jak te związane z rewitalizacją Miasta Kazimierzowskiego czy zmianami w rejonie ul. Traugutta i Narutowicza. Z drugiej ? część projektów ogłaszana jest nagle, bez konsultacji i reakcji na krytykę. Czasem mam wrażenie, że chodzi o zaskoczenie. Ma być niespodzianka, żeby zrobić sobie na niej PR ? a jakość i funkcjonalność realizowanych pomysłów schodzi na drugi plan. Taki przerost formy nad treścią. Doceniam natomiast to, że prezydent wychodzi z inicjatywą takich ułatwień, czy rowerowych, czy komunikacyjnych, że po ośmiu latach "niedasizmu" udaje się ustawić nowe przystanki w centrum i przy cmentarzu, że udaje się skierować linię 13 przez środek osiedla Borki, żeby mieszkańcy mieli bliżej do przystanków.
Jeszcze jeden zarzut związany z nominacją Tomasza Tyczyńskiego na doradcę prezydenta do spraw m.in. utworzenia muzeum historii Radomia. Takich nominacji prezydent ukrywać nie może. Trudno znaleźć kogoś bardziej kompetentnego w sprawie tworzenia muzeum niż Tyczyński. Jeśli doradca jest merytoryczny, to ani fakt, że jest czyimś ojcem, synem, żoną albo ciotką, ani to, że poprzednik Witkowskiego funkcję doradców upolitycznił, nie może wpływać na to, że powołanie doradcy jest owiane tajemnicą, na przejrzystość działań prezydenta. Jeśli Witkowski ma mieć doradców merytorycznych, niech ma ich więcej. Nawet w mniejszych miastach prezydenci mają pięciu, sześciu doradców i pełnomocników.
Prezydent musi popracować również nad miejskimi instytucjami, bo mam wrażenie, że nieraz brakuje nad nimi nadzoru.
Radosławowi Witkowskiemu po pierwszym roku stawiam czwórkę. Prezydentowi mało brakuje, żeby za rok ocena była wyższa, ale równie niewiele, żeby mocno spadła.
Po stu dniach prezydentury wystawiłam Radosławowi Witkowskiemu trójkę z plusem. Na zachętę. Niestety, po roku zdania zmienić nie mogę.
Niestety, bo przecież ocenia się działania prezydenta na rzecz miasta. Prezydenta, który w kampanii wyborczej wypowiedział wiele krytycznych słów na temat rządów poprzednika. Trzeba sobie więc odpowiedzieć na pytania: czy przez rok udało się Witkowskiemu zaprezentować zupełnie inny, lepszy styl rządzenia? Czy rozwiązał problemy, których nie udźwignął były prezydent i jego ekipa? Albo czy ma przynajmniej pomysły, jak to zrobić? Czy zaproponował coś nowego?
Ja tej zupełnie nowej jakości nie dostrzegam. No, może z wyjątkiem ułatwień dla rowerzystów, choć i tak nie ze wszystkiego Bractwo Rowerowe jest zadowolone. I jeśli jesteśmy przy inwestycjach, to wreszcie zaczęły się przygotowania do budowy trasy N-S i powstanie kładka na Szarych Szeregów. Mamy też program utwardzenia dróg gruntowych, który zakłada, że w ciągu trzech lat nawierzchnię asfaltową zyska ponad 150 ulic. To cenne, ale inne inwestycje to kontynuacja tego, co zostało rozpoczęte. Nie wymieniam tu hali widowiskowo-sportowej, bo to było od początku oczywiste, że minister rządu PO-PSL prezydentowi z PO pieniądze na ten cel przyzna. Bardziej martwi mnie, czy będziemy mogli tę halę utrzymać z pieniędzy miejskich, ale to już raczej problem kolejnych kadencji.
Zawiódł mnie prezydent w sprawach kadrowych. Konkursów było niewiele, choć w kampanii je przecież obiecywał. Za to chętnie sięga się przy obsadzaniu stanowisk po działaczy PO. Niektóre zmiany były kontrowersyjne, ale jedna wprost kuriozalna. Pozbawiono stanowiska dyrektora technicznego w miejskim szpitalu, fachowca z 20-letnim stażem, a zastąpiła go członkini PO, która jest... radiologiem. Jeśli miałabym oceniać tu odwagę prezydenta, dałabym mu szóstkę, ale czy to akt rozwagi? Raczej brak roztropności, i to delikatnie mówiąc. Czy będziemy mieli dyrektora szpitala bardziej skutecznego niż odwołany Andrzej Pawluczyk, też się dopiero okaże.
O zmianach w porcie lotniczym nie chcę się rozwodzić, bo niezależnie od tego, jak by oceniać kompetencje nowej prezes, uważam, że przeciąganie sprawy, czekanie na kolejnych przewoźników i płacenie pensji 140 pracownikom, którzy nie mają co robić, to zwykła niegospodarność. Lotnisko to nie jest zadanie gminy, mamy na co wydawać pieniądze. Powinniśmy inwestować w szkoły, przedszkola, żłobki (miejski jest tylko jeden!), szpital, kulturę, mieszkania komunalne, infrastrukturę ułatwiającą życie rodzinom. Dzięki temu mamy szansę na zatrzymanie w Radomiu młodych ludzi. Mówienie, że lotnisko podnosi prestiż miasta, to slogan. Na razie jest taką jego promocją jak chytra baba.
Mam pretensje do prezydenta Witkowskiego, że przez rok nie rozwiązał problemu pijanych ludzi przywożonych na szpitalne oddziały ratunkowe. Zdaję sobie sprawę, że obostrzenia ustawowe powodują, iż utworzenie w mieście izby wytrzeźwień wiąże się z dużymi kosztami. Ale moim zdaniem wprowadzenie przez byłą wiceprezydent Annę Białkowską pilotażowego półśrodka to co najmniej pomyłka. Bo niby izba zatrzymań dla pijanych przy komendzie policji działa, a jednak pijani wciąż wożeni są do szpitali. Dlaczego przez rok nie udało się załatwić tej sprawy, nie tak znowu skomplikowanej i kosztownej?
Sam prezydent ? a także jego najbliżsi współpracownicy ? bardzo dobrze posługuje się mediami społecznościowymi. Czasami nawet się zastanawiam, czy aby nie za dobrze. Mam na myśli chwalenie się na Facebooku pewnymi projektami i pomysłami, a później, po jakimś czasie, zapominanie o nich. Tak było np. z pilotażowym projektem roweru miejskiego. Były stacje, były rowery. Była też kasa dla firmy Nextbike. Później rower zniknął, nie ma go w projekcie przyszłorocznego budżetu. Szkoda. Choć trzeba pamiętać, że infrastruktura rowerowa w mieście jest przez Witkowskiego rozwijana. Za to plus.
Pierwszy rok prezydentury Witkowskiego upłynął pod znakiem rozpoczynania nowych inwestycji i kończenia już rozpoczętych. Temu nie sposób zaprzeczyć, nie sposób też ocenić tego negatywnie. Przygotowania do budowy hali widowiskowo-sportowej, trasy N-S, budowa muszli koncertowej w parku Kościuszki, przedterminowe oddanie wiaduktów na Żółkiewskiego, utworzenie wielu udogodnień dla rowerzystów, rozszerzenie strefy ?Tempo 30? ? to sprawy, które z pewnością wpłyną na poprawę jakości życia w mieście. Ale nie są to znowu inwestycje, które należy uznać za szczególną zasługę Witkowskiego i jego ekipy.
Pozytywnie oceniam też poważne podejście Witkowskiego do rewitalizacji Miasta Kazimierzowskiego. Jeżeli uda mu się to zrealizować, jego zasługa dla miasta będzie niepodważalna.
Jaką ocenę wystawiam prezydentowi? Myślę, że na czwórkę zasłużył. Choć przed nim jeszcze trzy lata.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze