Z takiego chłopca mogła wyrosnąć tylko artystyczna dusza. Dziś zajmuje się m.in. pisaniem książek.
Podpowiadamy nasz bohater to ten wyższy w marynarce, białych skarpetach i koszuli. Brwi zmarszczone, podobnie marszczy je i teraz, zwłaszcza jak lokatorzy mają kłopoty.
W przedszkolu grał w piłkę na bocznym boisku Czarnych, a sympatia do futbolu pozostała mu do dziś. Był chorowitym dzieckiem, często odwiedzał lekarzy i planował, że gdy dorośnie będzie właśnie lekarzem.
- Miałem loki, dlatego często mylono mnie z dziewczynką - mówi o zdjęciu, które przyniósł do naszej redakcji. - A koń na biegunach nie był wówczas zwykłą zabawką, bo nie łatwo było go kupić. Można go z powodzeniem porównać z dzisiejszym play-station.
To zdjęcie, to najlepszy dowód, że od najmłodszych lat uwielbiał wystąpienia publiczne. Zamiłowanie do brylowania przed kamerami pozostało mu do dziś.
Od dzieciństwa interesował się muzyką, chociaż powyższa fotografia wskazuje, że marzył raczej o wstąpieniu do służb mundurowych.
Ten wesoły chłopak miał bardzo konkretne podejście do życia. Po zdaniu matury w 1966 r. rozpoczął studia na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej. Dziś ma duży wpływ na kształcenie młodych ludzi.
Ekspedientki w sklepie notorycznie mówiły do niej ?co ci podać chłopczyku?. Wcale jej to nie denerwowało, bo już wtedy uważała, że mężczyznom jest w życiu łatwiej. - Gardziłam lalkami, a zabawę w domu uważałam za najnudniejszą na świecie - mówi. - Łaziłam z chłopakami po drzewach, a w drugiej klasie podstawówki byłam nawet w gangu, który wymuszał od pierwszaków historyjki z gum turbo. Oczywiście byłam tam jedyną dziewczyną. Gang rozpadł się. Któryś z nauczycieli zorientował się i wszyscy gangsterzy dostali uwagi do dzienniczków. Zdjęcie jest z tamtych czasów.
Dziś zamiast chodzić po drzewach para się spokojniejszym zajęciem. Ale chociaż w pracy posługuje się piórem nadal często musi tupnąć nogą.
Ten uśmiechnięty harcerz i dziś poświęca swoje życie dla innych.
Babcia chciała, żeby ... został księdzem. Wnuk wybrał zdecydowanie karierę w zupełnie innej branży. Najgorsze wspomnienia z dzieciństwa wiąże z przedszkolem. - Nie lubiłem go, darłem się, płakałem i uciekałem, kiedy tylko mama wyszła za drzewo udawało mi się ją dogonić, ale potem i tak musiałem wrócić do przedszkola.
Dziś wykonując swoje obowiązki z woli mieszkańców pracuje dla samorządu.
Ten śmiech zaraża wielu. Ta silna dziewczyna na zdjęciu ma dziś wiele powodów do radości dzięki swoim sukcesom
Chociaż w Radomiu się nie urodził, od wielu lat jest z tym miastem związany. Na zdjęciu wygląda na grzecznego chłopca, ale to człowiek z ogromną energią, którą ostatnio wykorzystuje m.in. na rozśmieszanie innych.
Dziś kobieta o wielu twarzach. Każdą z nich wykorzystuje w czasie pracy.
Ta słodka dziewczynka, to dziś artystyczna dusza, zaskakująca widzów mocnym głosem
Bardzo, bardzo, bardzo lubi to zdjęcie. To jedyne zdjęcie z dzieciństwa, które zabrał z rodzinnego domu, żeby później pokazać swojemu synowi.
Dziś w pracy zajmuje się tylko poważnymi sprawami miasta.
Ten grzeczny na zdjęciu chłopczyk ma dziś duży wpływ na młodych artystów w Radomiu
- Ja lubiłam przedszkole - mówi dziś. Choć dodaje, że pierwszy dzień w przedszkolu nie należał do najbardziej udanych. - Mama przyprowadziła mnie do przedszkola i jeszcze chwile rozmawiała z panią, mnie odprowadzono do maluchów, a że okno tam było otwarte, to szybciej wróciłam od domu niż mama - opowiada. Później już było lepiej. - Podczas każdej zabawy byłam dowódcą, w co się nie bawiliśmy to ja zawsze rządziłam - mówi. Podpowiadamy, wszystkim uczestnikom naszej zabawy, że tak zostało do dziś, teraz jest szefem wielkiego zakładu pracy.
Dziś także zarządza dużym zespołem ludzi, którzy dbają o nasze zdrowie.
Ścisły umysł, ale mimo to artystyczna dusza, która dostrzega bajeczne uroki Radomia.
Podobno bał się fotografa. Jego starszy brat chętnie pozował, a on uciekał, dlatego każde jego zdjęcie z dzieciństwa jest dziś dla rodziny na wagę złota. To, które nam udostępnił od kilkudziesięciu lat wisi na ścianie u mamy.
Dziś podejmuje ważne decyzje dotyczące województwa Mazowieckiego.
Przydałaby się jeszcze szabelka. Wtedy to by można było porządzić. Ale na koniku też nieźle wygląda. Zupełnie jak i w mundurze.
Kiedyś poważny chłopiec, dziś poważny mężczyzna na odpowiedzialnym stanowisku. I fryzura bardzo podobna. Pytając go o zdjęcie nie za bardzo liczyliśmy, że się zgodzi, a tu proszę, pomysłowi przyklasnął i zdjęcie przyniósł, choć na głowie ma zdrowie mieszkańców całego miasta.
- Jak każdy chłopak chciałem być strażakiem - opowiada kolejny uczestnik naszej zabawy. - Mieszkałem blisko ul. Traugutta, dlatego często widywałem wyjeżdżające z bazy wozy gaśnicze. Były to stary 21 z fabryki w Starachowicach. Pamiętam je do tej pory doskonale. Nasz bohater bawił się udając samochód strażacki: biegał po ulicy z kółkiem na pogrzebaczu i wył. Zdjęcie, które prezentujemy zostało zrobione przy szklarniach w ogrodzie klasztoru oo. bernardynów.
Mimo młodzieńczej miłości do straży nie gasi dziś pożarów, może czasem jedynie te, które pojawiają się podczas gorących dyskusji wśród polityków.
Z kolegą, który stoi po prawej stronie często sie bił bo obaj mieli wojownicze charaktery. Niedawno musiał stoczyć dużo poważniejszą bitwę w sprawie oświaty.
Kiedyś prowadził chór. Dziś zajmują go sprawy estetyki miasta
Jego świat to aktorstwo. Lubie też pracować z młodzieżą jako reżyser.
Żyje z wcielania się w inne postaci. Ostatnio z przekonaniem zagrał samotnego muzyka.
Jak był mały biegał po podwórku z pogrzebaczem i fajerką. Dzieciństwo spędził na Wacynie. Jeździł konno, powoził bryczką, doił krowy. Tak mu się przyroda spodobała, że skończył biologię, teraz ma sporo do powiedzenia w radomskiej oświacie.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze