- Ten bieg powinien się nazywać Biegiem Siedmiu Cierpień. Musiałem się wycofać na 120. km. Niestety, okazało się, że na trasie jest bardzo dużo podbiegów i zbiegów na asfalcie. Temperatura powietrza wynosiła ponad 30 stopni Celsjusza. Asfalt swoje zrobił, nasze stopy nie wytrzymały - opowiada Grzegorz Lasota, który w zeszłym roku razem z Grzegorzem Baćmagą i Piotrem Pudzianowskim pokonali Bieg Rzeźnika.
Lasota opowiada, że podczas Biegu Siedmiu Szczytów czuł się, jakby chodził po gorącym żelazku. - Miałem na stopach jeden wielki, przekrwiony bąbel wielkości dłoni. Nie byłem w stanie chodzić - wspomina i dodaje, że fizycznie był w stanie biec dalej, ale jego stopy były w fatalnej kondycji.
Ciężka trasa dokuczyła ponad połowie uczestników (ze 130 bieg ukończyło 53), a wiadomo, że nie byli to amatorzy. Wśród osób, które przerwały bieg, był m.in. Leszek Rzeszótko, pierwszy Polak, który w lipcu 2012 r. ukończył Badwater Ultramarathon. [Bieg Badwater Ultramarathon to najtrudniejszy na świecie wyścig, podczas którego uczestnicy pokonują 217 km na własnych nogach przez Dolinę Śmierci w Kalifornii. Ten ultramaraton odbywa się latem, kiedy temperatura powietrza w Dolinie Śmierci przekracza 55 stopni Celsjusza. Na pustynnej równinie w lipcu asfalt nagrzewa się nawet do 93 stopni Celsjusza - red.]. Rzeszótko zszedł z trasy razem z towarzyszką, która nie dała rady biec dalej.
- Rzeźnik przy Biegu Siedmiu Szczytów to pikuś. Nie chodzi o kilometry. W Rzeźniku bardzo dużo biega się w górach, a tutaj po asfalcie. Trzeba było wziąć inne buty, zadbać o stopy, zmieniać skarpetki. My wzięliśmy buty do biegania po górach, a one diametralnie się różnią od tych na asfalt. Buty na asfalt są bardziej miękkie, tak, jak buty do maratonu, mają większą amortyzację. Buty w góry muszą być twarde, z agresywną podeszwą, żeby się nie powywracać - wyjaśnia Lasota.
Problemów z butami nie miał Piotr Pudzianowski, doświadczony biegacz, który na swoim koncie ma też zdobycie Aconcagui, najwyższego szczytu Ameryki Południowej. Buty ma jedne, które sprawdzają się w każdych warunkach.
- Było ciężko. Poddałem się po 178 km, po 36 godzinach biegu. GPS-owe pomiary zawodników mówiły co innego niż pomiary organizatora. Na mecie, podczas wręczania medali, okazało się, że trasa liczyła w rzeczywistości 235 km, a nie 220 - mówi Pudzianowski.
Rozbieżności w dystansie nastręczały problemów zwłaszcza przy punktach kontrolnych. - Człowiek biegający w takich biegach ma wszystko dokładnie rozplanowane. Wie, ile picia wziąć np. na 15 km. Kiedy widzi na swoim pomiarze GPS, że został mu kilometr do punktu, dopija zapas. A gdy okazuje się, że musi przebiec jeszcze 5 km, to jest masakra - wyjaśnia.
Piotr zregenerował siły na 120. km w Kudowie Zdroju. Zbawienna okazała się... bułka z kiełbasą dostarczona przez dziewczynę. - Organizatorzy zapewnili różne owoce, orzeszki ziemne. To dobre jedzenie, ale jak się biegnie przez kilkadziesiąt godzin, masz odruch wymiotny - przyznaje.
Pudzianowski zrezygnował później, bo zmęczenie dało się we znaki, spuchła mu też poważnie lewa kostka. - Podczas drugiej, nieprzespanej nocy w biegu mózg zaczął płatać mi figle. Widziałem kształty wiaty tam, gdzie wcale jej nie było. Przestraszyłem się, że coś złego dzieje się z moją głową - wspomina Piotr. Teraz żałuje, że nie odpoczął i nie pobiegł dalej.
Wielu biegaczy, podobnie jak radomianie, narzekało na słabe oznakowanie trasy. Zawodnicy często, zwłaszcza w nocy, mylili drogę, jacyś dowcipnisie przewieszali wstążki wskazujące właściwy kierunek.
Grzegorz Baćmaga musiał zejść z trasy na 105. km. Jak opowiada jego kolega, Grzegorz Lasota, Baćmaga dostał tzw. 'asfaltówki'. - Wyglądał, jakby był na pielgrzymce. Asfaltówka to uczulenie na asfalt, objawia się czerwoną wysypką, sinymi stopami. Jak na 120. km zdjąłem buty, żeby je zmienić, okazało się, że nie mogłem już ich założyć, tak miałem opuchnięte stopy. Musiałem niestety odpuścić - ubolewa Lasota. Dodaje, że zmierzy się z tą trasą za rok, mądrzejszy o tegoroczne doświadczenia. Radomianin nie odpuścił sobie niedzielnego maratonu. Przebił bąble i pobiegł. W sumie przebiegł w dwóch biegach ok. 170 km.
Lasota i Baćmaga kolekcjonują punkty, dzięki którym mogą wpisać się na listę kwalifikującą do Ultra-Trail du Mont Blanc. W tym roku już nie zdążą się załapać. - Miejsc jest ok. 1,8 tys., a chętnych ze cztery razy więcej, z całego świata. Jeśli ktoś się za pierwszym razem nie załapie w losowaniu, zostaje wpisany na przyszły rok pewną miejscówkę - podsumowuje Lasota.
Wszyscy radomianie wezmą we wrześniu udział w Biegu Siedmiu Dolin.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze