Podsumowanie 2016 roku. Najgłośniejsze sprawy sądowe

Przed Sądem Rejonowym w Kozienicach ruszył proces w sprawie śmiertelnego wypadku w Elektrowni Kozienice. Na ławie oskarżonych zasiedli kierownicy: budowy modernizacji komina w Elektrowni Kozienice oraz sprzętu technicznego. Prokuratura oskarżyła ich o spowodowanie zbiorowego wypadku przy pracy ze skutkiem śmiertelnym.

Do tragedii doszło w grudniu 2013 r. W elektrowni spółki Enea Wytwarzanie prowadzono prace przy obniżaniu ponad 300-metrowego komina. Platforma, na której pracowali robotnicy, runęła z wysokości około 200 m. Zginęły cztery osoby. Według ustaleń prokuratury Adam Ż. - kierownik budowy - doprowadził do zamocowania na koronie komina zużytych zacisków linowych, które w dodatku nie były prawidłowo zakleszczone. Ponadto - jak ustalili śledczy - nie przeprowadził prób obciążeniowych platformy w sposób prawidłowy, nie zapewnił kontroli stanu zacisków po prowizorycznym podwieszeniu platformy, a także nie zastosował odpowiednich rozwiązań zapobiegających upadkom pracowników pracujących na wysokości. Drugi oskarżony, Robert R., jak wynika z aktu oskarżenia, miał dopuścić do eksploatacji dwie wciągarki do transportu pracowników na platformę bez otrzymania decyzji Urzędu Dozoru Technicznego dopuszczających do ich użytkowania w nowym miejscu zamontowania.

Sąd Rejonowy w Radomiu uznał, że były poseł PiS, a obecnie dyrektor jednej z radomskich szkół Krzysztof Sońta jest winnym pomówienia byłego wiceprezydenta Krzysztof Gajewskiego o współpracę z SB. Wyrok nie był prawomocny, a Krzysztof Sońta od niego się odwołał. Sprawa zaczęła się przed wyborami samorządowymi w 2010 r. od wpisu na forum "Wyborczej". Pod tekstem o tym, że ówczesny radny Gajewski przekazał swoje fotograficzne archiwum muzeum, pojawiły się wpisy sugerujące, że zdjęcia zrobił na zlecenie Służby Bezpieczeństwa. Gajewski zgłosił sprawę do prokuratury i na policję, a ta miała go poinformować, że tych ostatnich wpisów dokonano z komputera przynależnego do biura ówczesnego posła PiS Krzysztofa Sońty. Gajewski ujawnił te informacje na konferencji prasowej. Kilka dni potem konferencję zwołał Sońta i obwieścił, że czytał teczki Gajewskiego, z których miało wynikać, że radny podjął współpracę z SB. Gajewski złożył przeciwko Sońcie prywatny akt oskarżenia. W kwietniu 2012 r. proces autolustracyjny Gajewskiego zakończył się orzeczeniem, że nie był on współpracownikiem SB. Sąd rejonowy najpierw sprawę wobec Krzysztofa S. warunkowo umorzył, wyznaczając dwuletni okres próby. Sąd okręgowy wyrok uchylił, ponowny wyrok przed sądem rejonowym brzmiał: umorzenie z powodu przedawnienia czynu. Gajewski ponownie się odwołał, sprawa znów trafiła do sądu rejonowego, a ten wydał wyrok: winny pomówienia i nakazał byłemu posłowi i radnemu zapłacić grzywnę w wysokości 200 stawek po 50 zł. Wyrok nie był prawomocny, Sońta się od niego odwołał. 21 grudnia sąd umorzył sprawę ze względu na przedawnienie, jednocześnie w uzasadnieniu napisał, że były poseł użył kruczków prawnych, aby doprowadzić do przedawnienia.

Po trzech miesiącach tymczasowego aresztowania, Sebastian N. podejrzany o uprowadzenie swojego syna Fabiana, wyszedł na wolność. Sąd odmówił prokuraturze przedłużenia aresztu o kolejne trzy miesiące. Prokuratura zarzuca Sebastianowi N., że wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami uprowadził dziecko i pozbawił je wolności na dłużej niż siedem dni. Grozi mu do 10 lat więzienia. Wszystkie osoby zatrzymane w związku z porwaniem Fabiana są związane ze Stowarzyszeniem Dzielny Tata walczącym o prawa ojców.

35 osób, w tym 22 żołnierzy z radomskiej jednostki, usłyszało zarzuty udziału w zorganizowanej grupie przestępczej handlującej skradzionym paliwem z lotniska na Sadkowie. Jak informował płk Grzegorz Skrzypek, wojskowy prokurator garnizonowy w Warszawie, zatrzymania miały związek ze śledztwem w sprawie handlu paliwem, które miało być na ogromną skalę kradzione z wojskowego lotniska w Radomiu. Wśród zatrzymanych są m.in. żołnierze pracujący na tym lotnisku przy dystrybucji paliwa do samolotów. Zatrzymano również paserów oraz klientów. Śledczy ujawniają, że sumarycznie z lotniska skradziono "wiele tysięcy litrów" paliwa. W czasie przeszukań u osób cywilnych znaleziono "znaczne" ilości oleju napędowego.

Prokuratura Regionalna w Białymstoku przejęła śledztwo w sprawie nieprawidłowości przy prywatyzacji Fabryki Łączników. Badanych jest kilka wątków, w tym udział w zorganizowanej grupie przestępczej, która miała na celu działanie na szkodę firmy, a także doprowadzenie do jej upadłości. - Przedmiotem postępowania jest niedopełnienie od maja 2010 do sierpnia 2011 r. w Radomiu i Warszawie obowiązków przez funkcjonariuszy publicznych - pracowników Ministerstwa Skarbu Państwa, którzy byli zobowiązani do zajmowania się sprawami majątkowymi spółki Fabryka Łączników "Radom" SA w związku z procesem jej prywatyzacji, i wyrządzenie temu podmiotowi znacznej szkody majątkowej - informował Janusz Kordulski, rzecznik Prokuratury Regionalnej w Białymstoku. Kolejne wątki śledztwa to udział od czerwca 2010 do listopada 2015 r. w zorganizowanej grupie przestępczej w Radomiu i Lesznowoli, mającej na celu działanie na szkodę Fabryki Łączników oraz jej wierzycieli, a także wyłudzanie kredytów bankowych, doprowadzenie do upadłości spółki poprzez zawieranie niekorzystnych dla niej transakcji, wystawianie i posługiwanie się nierzetelnymi fakturami VAT, udaremnienie bądź uszczuplenie od czerwca 2010 do 9 listopada 2015 r. w Radomiu zaspokojenia wierzycieli Fabryki Łączników poprzez zbywanie oraz pozorne obciążanie składników swego majątku. Przypomnijmy: państwową Fabrykę Łączników sprywatyzowano w sierpniu 2010 r. Ferro Masz Invest - warszawska spółka założona kilka miesięcy wcześniej, z minimalnym kapitałem zakładowym 5 tys. zł, zapłaciła za pakiet 85 proc. akcji niecałe 1,5 mln zł (pozostałe akcje nadal były własnością skarbu państwa). Inwestor zobowiązał się do nieobniżania kapitału zakładowego spółki, utrzymania zatrudnienia i niezbywania firmy przez rok. Tymczasem, jak wynika z relacji pracowników, pracodawca wkrótce przestał regulować należności wobec ZUS, ubezpieczyciela oraz zatrudnionych. W lutym 2012 r. pisaliśmy, że zdesperowana załoga, nie mogąc się doczekać wypłaty zaległych pensji, zatrzymała w zakładzie dyrektorkę i dopiero po interwencji policji pozwoliła jej opuścić teren. O dramatycznej sytuacji Fabryki Łączników i łamaniu praw pracowniczych związkowcy zawiadomili wówczas prokuraturę i inspekcję pracy. Sąd Rejonowy w Siedlcach ogłosił upadłość z opcją likwidacji Fabryki Łączników. Sędzia-komisarz ujawnił wtedy, że firma ma ponad 20 mln zł długów. Pracę straciło ponad 400 pracowników.

Sąd Rejonowy w Radomiu uniewinnił 20 kibiców Legii, w tym Piotra S., ps. "Staruch" od zarzutu ataku na policjantów i zniszczenia mienia. Sprawa dotyczyła wydarzeń z 2 września 2008 r., gdy odbywały się derby stolicy Legia - Polonia na stadionie tego drugiego klubu. Przed meczem doszło do starć pseudokibiców Legii z policją. 20 osób, w tym Piotr S., ps. "Staruch", lider "żylety", odpowiadało przed Sądem Rejonowym w Radomiu. Prokuratura Rejonowa Śródmieście-Północ oskarżyła ich o udział w zbiegowisku, atak na policjantów i zniszczenie mienia. Z relacji funkcjonariuszy wynikało, że pseudokibice rzucali racami, butelkami, nie reagowali na komunikaty wygłaszane przez megafon. Oskarżeni zgodnie twierdzili, że są niewinni. Mówili, że brali udział w marszu kibiców, ale nie uczestniczyli w zajściach z policją i nie widzieli, kto to robił. Przekonywali, że policjanci zamiast pozwolić kibicom rozejść się do domów, porozwozili ich do komisariatów. Tam, jak wynika z ich relacji, funkcjonariusze mieli wymuszać na nich przyznanie się do udziału w zajściach oraz złożenie wniosków o dobrowolne poddanie się karze. Sąd wydał wyrok uniewinniający, uznając, że nie ma dowodów na to, że oskarżeni brali udział w bójkach z policjantami.

Dwie osoby spośród pięciu oskarżonych o nielegalne składowanie odpadów w wyrobisku na Sołtykowie poddały się karze i zapłacą po kilkanaście tysięcy złotych grzywny. Według ustaleń prokuratury koncesja na wydobywanie piachu z kopalni przy ul. Ciborowskiej wygasła w 2005 r. Właściciel został zobowiązany do rekultywacji. Była propozycja składowania w wyrobisku tzw. odpadów bezpiecznych, ale w 2011 r. prezydent się nie zgodził. W pobliżu znajduje się bowiem duże ujęcie wody i teren jest pod specjalną ochroną. Wiosną 2013 r. straż miejska zaczęła dostawać sygnały, że do kopalni wjeżdżają wyładowane ciężarówki, a wracają puste. Podczas kontroli strażnicy natknęli się tam na tira z odpadami: resztkami gąbki, tapicerki, plastików z wnętrz samochodów. Kierowca właśnie miał je zrzucić. Prokurator ustalił, że w wyrobisku leżą odpady z czterech firm z województw świętokrzyskiego i śląskiego. Firmy te oddawały je do utylizacji kieleckiej spółce i za to jej płaciły. Jak wynika z aktu oskarżenia, spółka najmowała transport i znaczną częścią tych odpadów zasypywała kopalniane wyrobisko. Biegli orzekli, że mogło to doprowadzić do obniżenia jakości wody i pośrednio zagrozić zdrowiu ludzi. Na tej podstawie prokurator przedstawił zarzuty pięciu osobom - małżeństwu, które faktycznie zarządzało kopalnią (w 2012 r. ją sprzedało, ale prokurator uważa, że była to czynność pozorna), a także trzem pracownikom kieleckiej firmy. Byłych właścicieli kopalni - na ich wniosek - ukarano grzywnami w wysokości 12 i 18 tys. zł. Wobec trzech pozostałych oskarżonych sąd wyłączył postępowanie. W magistracie obliczyli, że na usunięcie odpadów z wysypiska może być potrzebnych nawet około 30 mln zł.

Zarzut spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu realnie zagrażającego życiu usłyszał Łukasz W., konkubent matki półtorarocznej dziewczynki, która z urazem głowy trafiła do Centrum Zdrowia Dziecka. Według relacji opiekunów: matki i jej konkubenta (nie jest ojcem dziecka), dziewczynka podczas snu spadła z kanapy i uderzyła się w głowę. Wersji tej nie dali wiary lekarze. U dziewczynki stwierdzono świeże krwawe podbiegnięcia w okolicy skroniowej i ciemieniowej głowy, ale i zadawnione ślady urazów na policzku. Przeprowadzone badanie tomograficzne głowy wykazało duży obrzęk bez krwiaka "mogący odpowiadać zmianom poniedotleniowym". Według lekarza mogło to sugerować, że dziewczynka była duszona.

Na dwa lata więzienia w zawieszeniu na pięć lat skazał sąd okręgowy Stanisława K. - przedsiębiorcę, który w niewielkiej ubojni pod Radomiem fałszował mięso. Do odbiorców w Polsce, ale i Europie, zamiast wołowiny trafiła wołowina wymieszana z mięsem końskim. Stanisława K. uznano za winnego złamania ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, podżegania do fałszowania dokumentów i poświadczenia nieprawdy. Oprócz wymierzenia kary więzienia w zawieszeniu sąd zobowiązał właściciela ubojni do naprawy szkody, jaką wyrządził firmom odbierającym od niego sfałszowane mięso. Przedsiębiorca ma oddać ponad 722 tys. zł. To była głośna sprawa, która w 2013 r. odbiła się echem w całej Europie. Odbiorca mięsa w Niemczech zakwestionował jego jakość i skład, a próbki oddał do specjalistycznego laboratorium. A to orzekło, że w wołowinie, która przyjechała z Polski, znajduje się też końskie DNA. Odbiorca odesłał partię mięsa do pośredników, a ci zgłosili sprawę do prokuratury i Inspektoratu Weterynaryjnego. Po dokumentach śledczy doszli, że producentem podrabianego mięsa była niewielka ubojnia z Wydrzyna koło Wieniawy. Jej właścicielem był Stanisław K. Prokuratorzy, m.in. na podstawie zeznań pracowników ubojni, ustalili, że oprócz krów zabijano tam także konie, a na to przedsiębiorca nie miał stosownych zezwoleń. Dziennie w ubojni pod Wieniawą zabijano od pięciu do nawet kilkunastu koni, których mięso następnie obrabiano i mieszano z wołowiną. Mięso końskie jest chudsze i ma ładniejszy wygląd od wołowiny, zwłaszcza tej pochodzącej od starej krowy. Mieszając skrawki wołowiny z koniną, ukrywano złą jakość tej pierwszej. Dzięki temu przedsiębiorca mógł sprzedawać swój produkt jako ten wyższej jakości, osiągając lepsze ceny i zdobywając nowych odbiorców. Co ciekawe, mężczyzna był już czterokrotnie karany za podobne czyny, w trzech wypadkach sądy orzekły karę grzywny, w 2014 roku Sąd Rejonowy w Przysusze skazał go na karę roku pozbawienia wolności w zawieszeniu. Jak wynika z uzasadnienia wyroku, Stanisław K. kupił od rolnika zdechłą krowę, a następnie oprawił jej mięso w ubojni i wprowadził do sprzedaży.

Oskarżeni w procesie o korupcję gospodarczą i czyny nieuczciwej konkurencji, m.in. członkowie byłego zarządu Rolmleczu oraz PSS, zostali uniewinnieni prawomocnie. To była jedna z najdłuższych spraw gospodarczych ostatnich lat, dotyczyła lat 2003-2007. Prokuratura zarzuciła trzem byłym członkom zarządu Rolmleczu, że przekazali korzyści majątkowe członkom zarządu PSS "Społem" w Radomiu, Puławach i Lublinie w zamian za czyny nieuczciwej konkurencji. Zdaniem śledczych chodziło o to, by ze sklepów społemowskich praktycznie wyeliminować wyroby innych firm. Według aktu oskarżenia korzyści były wypłacane na podstawie umów-zleceń, które zarząd Rolmleczu zawierał z człon-kami zarządu PSS lub wskazanymi przez nich osobami od sierpnia 1998 r. Łącznie w tym czasie Rolmlecz wypłacił ok. 1 mln zł. Umowy-zlecenia generalnie obligowały do dbania o zwiększenie sprzedaży wyrobów Rolmleczu. A - jak podkreślała prokuratura - od 1997 r. Rolmlecz i PSS miały też umowy handlowe. Oskarżeni się nie przyznawali, twierdzili, że zawieranie umów było korzystne i niezbędne, by zaktywizować handel.

Radomiem wstrząsa informacja o znalezieniu w okolicach Sołtykowa zwłok niespełna 18-letniej dziewczyny. Śledczy ustalają, że kobieta została uduszona. Dzień później policja zatrzymuje Sławomira T. 29-letniego mieszkańca Radomia. Zatrzymany przyznaje się do zabicia 18-latki i ujawnia, że kilka miesięcy wcześniej zamordował inna kobietę, której zwłoki ukrył w pobliżu ogródków działkowych na Wacynie. Jak się okazało, było to ciało 24-letniej radomianki, której rodzina zgłosiła zaginięcie w sierpniu tego roku. Prokuratura informowała, że nie ma dowodów, aby Sławomir T. mógł mieć więcej ofiar na koncie, ale też śledczy sprawdzają przypadki zaginięć młodych dziewczyn od 27 kwietnia tego roku. W tym dniu Sławomir T. opuścił zakład karny po zakończeniu odbywania kary za poprzednie czyny. Okazało się, że mężczyzna był już wcześniej karany za kradzieże z włamaniem, znęcanie się nad bliską osobą, oszustwa, a także za napaść seksualną i spowodowanie obrażeń u młodej kobiety. W więzieniu spędził siedem i pół roku.

Sąd przedłużył do lutego 2017 r. areszt dla 19-letniego Kewina K. podejrzanego o spowodowanie wypadku, w którym zginęły trzy osoby. Kewin K. jest podejrzany o to, że 14 sierpnia 2016 r. w Wierzbicy, kierując osobowym mercedesem, nie dostosował prędkości i techniki jazdy do panujących warunków drogowych, w wyniku czego najechał na tył mazdy. To auto uderzyło z kolei w ogrodzenie i bramę posesji. Troje pasażerów mazdy poniosło śmierć, a jej kierujący został ciężko ranny.

Przed Sądem Okręgowym zeznawał znany działacz "Solidarności" Krzysztof Wyszkowski w procesie przeciwko Tadeuszowi G. i Markowi K., byłym funkcjonariuszom SB z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, oraz Wiesławowi S. z wydziału IIIA KW MO w Radomiu. Według śledczych z IPN mieli opracować i wdrożyć kombinację operacyjną "zmierzającą bezpośrednio do podstępnego podania działaczce NSSZ "Solidarność" Annie Walentynowicz środka farmakologicznego za pośrednictwem tajnego współpracownika w celu co najmniej ograniczenia jej możliwości poruszania się i uniemożliwienia jej spotkań z załogami zakładów pracy, usiłując narazić ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub utraty życia". Oskarżeni się nie przyznają. Do próby otrucia Walentynowicz miało dojść jesienią 1981 r. Przyjechała wtedy do Radomia spotkać się z robotnikami. "Kombinacja operacyjna" SB nie udała się, bo działaczka zmieniła plany - nie zanocowała u swojej znajomej, ale wyjechała. Znajoma, jak się okazało po latach, była tajnym współpracownikiem SB o pseudonimie "Karol" i to ona miała podać furosemid - lek moczopędny, silnie odwadniający organizm.

Przed Sądem Okręgowym w Radomiu ruszył proces w sprawie stosowania gróźb pozbawienia życia z powodu przynależności wyznaniowej. Oskarżonym jest ojciec, poszkodowaną córka, która po ślubie z obywatelem Pakistanu przeszła na islam. Według niej, zmiana wyznania wywołała agresję u ojca, który ja wyzywał i straszył pozbawieniem życia. Miało też dochodzić do rękoczynów.  - Usłyszałam, że już nie jestem jego córką, że on takiej córki nie chce. Wyrzekł się własnej wnuczki. Chcę zawalczyć o to, żeby zaczął inaczej to przyjmować. Nie musi mnie popierać, ale przynajmniej niech mnie toleruje. Tak jak moja mama: też jest zawiedziona, że zmieniłam religię, ale nie okazuje mi niechęci. I to samo chciałabym uzyskać od ojca - mówiła na sali sądowej pani Iwona. I zaznacza, że walczy też o zmianę nastawienia społecznego wobec osób wyznających islam. - Niestety codziennie spotykają mnie przykrości, choćby z tego powodu, że idę ulicą w hidżabie na głowie. Słyszę obraźliwe komentarze, ludzie mnie wyśmiewają, nazywają zdrajczynią ojczyzny. Chciałabym, aby ludzie zrozumieli, że islam to mój wybór, w to wierzę, chce być sobą, nie chce się ukrywać - mówiła pokrzywdzona. Jej ojcu grozi kara od trzech miesięcy do pięciu lat pozbawienia wolności. Mężczyzna nie przyznaje się do winy.

Na cztery lata więzienia skazał sąd 29-letniego Jakuba G., udziałowca spółki, która w centrum Radomia prowadziła sklep z dopalaczami.. Sąd Okręgowy w Radomiu orzekł także wobec G. zakaz sprawowania funkcji w zarządach i radach nadzorczych spółek prawa handlowego na pięć lat. Wyrok nie jest prawomocny. Oskarżonego nie było na jego ogłoszeniu, przebywa w areszcie śledczym i nie chciał, by go dowozić do sądu. Pokrzywdzonych w sprawie było prawie 30 osób, prokuratura wszczęła śledztwo, gdy jedna z nich po zażyciu substancji kupionej w sklepie trafiła w ciężkim stanie do szpitala. W sumie hospitalizowanych było pięć osób. G. - jak ustalił sąd - wielokrotnie zmieniał nazwy firm, jeśli sanepid zamykał sklep, natychmiast zakładał nową spółkę o nowej nazwie. Mężczyzna był wcześniej wielokrotnie karany.

Prokuratura umorzyła dochodzenie w sprawie poświadczenia nieprawdy przez byłego prezesa Portu Lotniczego Radom oraz ujawnienia przez niego tajemnicy przedsiębiorstwa. W obu wątkach podstawą jest brak znamion czynu zabronionego. Prokuratura potwierdziła, że przy sprzedaży lotniskowej toyoty verso zaniżono jej wycenę, i za to przed sądem postawiła rzeczoznawcę. Zarzuciła mu, że poświadczył nieprawdę, wyceniając auto na 9,9 tys. zł, podczas gdy w rzeczywistości jego wartość wynosiła 31,9 tys. zł. Prokuratura uznała, że były prezes nie miał wpływu na wybór rzeczoznawcy, nie brał też udziału w negocjacjach z nabywcą. Toyotę sprzedano za 11,3 tys. zł.