"Wasza Świątobliwość, umiłowany Ojcze Święty! Dobry Bóg przyprowadził Waszą Świątobliwość do Radomia" - rozpoczął powitanie Dostojnego Gościa bp Edward Materski. "Ta diecezja ma prawo i obowiązek powitać Waszą Świątobliwość dokonaniami tych, którzy w tym mieście powiedzieli: nie systemowi totalitarnemu, zniewalającemu człowieka. Pragnęli mocą praw człowieka żyć godnie! Z godnością doświadczali słynnych ścieżek zdrowia. Tu pobity za to, że błogosławił protestujących, odszedł do Pana ks. Roman Kotlarz. Tutaj zrodził się dar bezinteresownej pomocy ludziom skrzywdzonym" - mówił bp Edward.
archiwum
archiwum
archiwum
"Podczas dzisiejszych odwiedzin zatrzymam się przy kamieniu-pomniku z napisem: >Pamięci ludzi skrzywdzonych w związku z robotniczym protestem roku 1976 . To czasy bliskie, które Radom i cała Polska głęboko zapisały w swej pamięci. Można powiedzieć, że rok 1976 stał się wstępem do dalszych wydarzeń lat osiemdziesiątych. Kosztowały one wiele ofiar, aresztowań, upokorzeń, tortur, zwłaszcza praktykowanych pod nazwą ścieżki zdrowia, śmierci - poprzez to wszystko torowały drogę ludzkiemu pragnieniu sprawiedliwości" - mówił dalej Jan Paweł II. "Czy łaknienie sprawiedliwości wyraża się protestem? Robotniczym protestem, jak w roku 1976? Łaknienie i pragnienie sprawiedliwości z pewnością oznacza dążenie do przezwyciężenia wszystkiego, co jest niesprawiedliwością i krzywdą, co jest pogwałceniem praw człowieka".
archiwum
Jan Paweł II przypomniał też swoją wcześniejszą wizytę w Ziemi Radomskiej, jako kardynała. W 1977 r. koronował obraz Matki Bożej w Błotnicy. "Bracia i siostry z Radomia i całej tej ziemi! Budujmy wspólną przyszłość naszej Ojczyzny wedle prawa Bożego, wedle tej odwiecznej Mądrości, która się nie przedawnia w żadnej epoce, wedle Chrystusowej Ewangelii".
archiwum
"Pragnę objąć sercem tych wszystkich, którzy kładli już od zarania dziejów fundamenty duchowej wielkości tej diecezji, tych, którzy zmagali się przez wieki o sprawiedliwość, o prawa Polski do niepodległego bytu. Przebiegam myślą czas zaborów, upokarzającą przemoc carską, czas powstań narodowych i okres II wojny światowej czy też lata powojenne. Pragnę wspomnieć tu w sposób szczególny biskupa Piotra Gołębiowskiego i jego niezłomną postawę w sprawie wierzbickiej, inicjatywy, które podejmował dla ratowania jedności Kościoła. Kiedyś przed laty jako metropolita krakowski dziękowałem mu osobiście za tę prawdziwie pasterską troskę i dziś to podziękowanie ponawiam".
archiwum
Po mszy Ojciec Święty przejechał do Wyższego Seminarium Duchownego przy ul. Młyńskiej. Najpierw udał się na prywatną adorację Najświętszego Sakramentu do dużej kaplicy seminaryjnej, potem w towarzystwie licznych gości spożył posiłek w refektarzu. Odmówił modlitwę, w której między innymi prosił o błogosławieństwo Boże dla sióstr franciszkanek pracujących w seminarium.
archiwum
Po odpoczynku Jan Paweł II spotkał się z alumnami, wykładowcami i gośćmi w dużej auli WSD. Odmówił modlitwę i poświęcił nowy gmach seminarium. "Pragnę wyrazić moją radość i wdzięczność dla waszego biskupa i dla wszystkich, którzy go wspierali w realizacji tego wielkiego i trudnego dzieła" - mówił.
archiwum
Z seminarium papież udał się w kierunku katedry. Przed świątynią poświęcił epitafium bp. Piotra Gołębiowskiego. W katedrze modlił się przed Najświętszym Sakramentem, po wyjściu przez chwilę mówił do zgromadzonych dzieci.
archiwum
archiwum
W drodze powrotnej na lotnisko Ojciec Święty zatrzymał się na skrzyżowaniu ul. 25 Czerwca i Żeromskiego, przy pomniku Radomskiego Czerwca. Zatopił się na długie minuty w modlitwie. Głośno wypowiedział słowa modlitwy sprzed kilkuset lat, słowa ks. Piotra Skargi. "Boże, Rządco i Panie Narodów, z ręki i karności Twej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Maryi Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by - Tobie zawsze wierna - chwałę przynosiła Imieniowi Twojemu, a syny swe wiodła ku szczęśliwości. Wszechmogący, wieczny Boże, wzbudź w nas szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie. Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy naszego kraju sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen."
archiwum
archiwum
W Radomiu pozostały pamiątki po tamtej wizycie. W Wyższym Seminarium Duchownym przechowywane są w tak zwanym pokoju papieskim dary Jana Pawła II oraz przedmioty codziennego użytku.
Pokój papieski to apartament, w którym Papież odpoczywał po uroczystości poświęcenia seminarium, a przed wyjazdem do Kielc. Jest tam na przykład ornat, w którym Jan Paweł II odprawił mszę świętą na radomskim lotnisku podczas wizyty w naszym mieście w 1991 roku. Seminarium otrzymało także w darze kielich, którym Ojciec Święty sprawował Eucharystię podczas tej pamiętnej mszy. Kielich posłużył potem jako wzorzec, gdy wykonywano pomnik Papieża stojący dziś przed Wyższym Seminarium Duchownym przy ul. Młyńskiej. Papież podarował wtedy uczelni także czerwoną stułę, tę, w której święcił mury uczelni. Nadal przechowywany jest fotel, w którym Papież wypoczywał, dywan i zasłony z papieskim herbem, łóżko, które przygotowano dla Ojca Świętego, i zastawa stołowa, z której korzystał. W późniejszym czasie zbiory wzbogaciły się o drugi ornat, fioletowy na Wielki Post, białą sutannę, piuskę i bordowe buty papieskie. Dary te otrzymał i przywiózł do Radomia biskup Zygmunt Zimowski.
archiwum
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze