Pierwsza stała komunikacja miejska została uruchomiona z inicjatywy Rady Miejskiej na przełomie lat 1928/29. Dysponowała czterema a potem ośmioma samochodami marki N.A.S. i obsługiwała osiem linii o łącznej długości prawie 100 km. Bazę techniczną miała w sąsiedztwie Rzeźni Miejskiej. Zlikwidowano ją z powodu przynoszonego deficytu.
W 1931 r. koncesję na uruchomienie komunikacji miejskiej dostał inż. Feliks Kaim. Zakupił sześć autobusów marki "Ursus", które obsługiwały dwie linie: dworzec kolejowy - Glinice oraz dworzec kolejowy ulica Mleczna (obecnie Okulickiego). Przedsiębiorca szybko jednak zrezygnował z działalności.
Po II wojnie światowej pierwsze autobusy PKS pojawiły się na ulicach miasta w październiku 1949 r. Jeździły na dwóch liniach: Sadków - Borki oraz Idalin - cmentarz ewangelicki przy ul. Kieleckiej.
1 maja 1950 roku wyłoniono z PKS Miejską Komunikację Samochodową. MKS wynajmowała od PKSu pięć autobusów "Leyland".
Fot. Jerzy Szepetowski
"Zbyt często mówi się o niedociągnięciach służby PKS czy MKS. Są to słuszne zarzuty. Personel komunikacji samochodowej nie zawsze pracuje tak, jak tego wymaga dobro sprawy. Ale bądźmy bezstronni. Wśród pracowników komunikacji samochodowej znajdują się przecież również i tacy, którzy dobrze rozumieją swoje obowiązki. I dla takich należy mieć szacunek. Niestety, nie wszyscy pasażerowie pamiętają o tym" - pisało "Życie Radomskie" w lutym 1950 r.
Fot. Jerzy Szepetowski
"Z dniem dzisiejszym dyrekcja Miejskiej Komunikacji Samochodowej w Radomiu przystępuje do wydawania biletów miesięcznych. Wydawanie biletów trwać będzie do 4 listopada br. i ze względu na fakt, że w późniejszym terminie przeprowadzone będą rozliczenia, żadne reklamacje nie będą przyjmowane. Należy więc zaopatrzyć się w bilety w oznaczonym terminie" - pisało "Życie Radomskie" 27 października 1950 roku
Fot. Mirosław Kowalski
W 1952 roku MKS wypożyczała od PKSu 10 autobusów "Chausson". Obsługiwała już cztery linie o łącznej długości 30 km.
Fot. Mirosław Kowalski
Za datę formalnego powstania komunikacji miejskiej w Radomiu uważa się 1 stycznia 1954 roku. Wówczas powstało Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji. Pierwszym dyrektorem został Jerzy Nowak.
Fot. Mirosław Kowalski
Pierwsza zajezdnia autobusowa powstała na Zamłyniu, przy dawnej ulicy Świerczewskiego (obecnie Okulickiego). Był to zaniedbany teren po dawnej garbarni, który już wówczas nie odpowiadał potrzebom przedsiębiorstwa. Pomimo tego autobusy komunikacji miejskiej "nocowały" tam przez około 30 lat.
Decyzja o budowie zajezdni przy ulicy Wjazdowej na Żakowicach, którą zaprojektowano dla 300 pojazdów, została podjęta dopiero w 1976 roku.
Fot. Jerzy Szepetowski
Na początku swojej działalności MPK Radom obsługiwało pięć linii o łącznej długości około 37 kilometrów. Przewoźnik dysponował "aż" 10 autobusami, z czego siedem codziennie wyjeżdżało na ulice, a trzy stanowiły rezerwę.
Fot. Jerzy Szepetowski
W 1962 roku było 16 linii o łącznej długości około 123 kilometrów. W roku 1975 istniały w Radomiu już 22 linie miejskie i siedem podmiejskich o łącznej długości 276 kilometrów. W kolejnych latach te liczby oczywiście wzrastały.
Fot. Mirosław Kowalski
W 1965 r. miasto miało już 58 kilometrów asfaltowych ulic, po których na 17 liniach jeździło 85 autobusów Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego.
Do 1970 roku pasażerowie radomskich autobusów komunikacji miejskiej byli obsługiwani przez konduktorów. Potem wprowadzono system samoobsługi, polegający na montażu kasowników w każdym autobusie. Najpierw były to maszynki z rączką, potem "dziurkacze", a w końcu kasowniki elektroniczne.
W roku 1975 istniały w Radomiu już 22 linie miejskie i siedem podmiejskich o łącznej długości 276 kilometrów. W kolejnych latach te liczby oczywiście wzrastały.
Lata 80-te minionego wieku to był szczytowy okres dla rozwoju radomskiej komunikacji miejskiej. Działające wtedy wielkie państwowe zakłady pracy oraz rozbudowujące się nowe osiedla, między innymi Ustronie, Południe i Michałów musiały zostać połączone nowymi liniami autobusowymi.
Fot. Jerzy Szepetowski
Aby dowieźć do pracy lub szkół w Radomiu mieszkańców wielu okolicznych miejscowości, uruchamiano wtedy następne linie podmiejskie.
W 1982 roku władze centralne dostrzegły potrzebę kursowania autobusów wielkopojemnych. Radom znalazł się na liście polskich miast, które dostały przydział sprowadzonych z Węgier autobusów marki Ikarus 280.
Fot. Jerzy Szepetowski
W 1989 roku było już łącznie 27 linii miejskich, 13 podmiejskich i jedna nocna. Część linii kursowała jedynie w godzinach szczytu, z myślą o pracownikach zakładów.
Fot. Jerzy Szepetowski
Ulicą Żeromskiego jeździły najważniejsze linie autobusowe. Autobusy wjeżdżały też w ulicę Focha - dziś w części zamkniętą dla ruchu kołowego.
Fot. Mirosław Kowalski
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze