Na pomysł utworzenia takiej izby wpadła radna Małgorzata Zając, której mistrz olimpijski był chrzestnym ojcem.
- Jakiś czas temu pojechałam na pogrzeb jego żony, rozmawiałam tam z jego krewnymi. Chcieli oddać pamiątki do Muzeum Sportu i Turystyki. Pomyślałam, że byłoby dobrym pomysłem, aby te pamiątki trafiły do nas, do Radomia, do rodzinnego miasta Kazimierza Paździora - mówi Małgorzata Zając.
W imieniu miasta negocjacji z rodziną mistrza podjął się sekretarz Rafał Czajkowski. W środę do Radomia przyjechało osiem pudeł z pamiątkami.
- Kilka dni zajmie nam inwentaryzacja, sfotografowanie i opisanie wszystkich przekazanych rzeczy. Niektóre, już widzę, są naprawdę unikatowe i choć mają wyłącznie wartość sentymentalną, to dla miłośników sportu będą prawdziwą gratką - mówi Rafał Czajkowski. Wśród przekazanych pamiątek jest medal olimpijski z 1960 roku, pas mistrza Europy, liczne puchary i ogromna kolekcja fotografii, zarówno tych z życia sportowego jak i prywatnego Kazimierza Paździora.
"W dziejach radomskiego sportu nie było bardziej utytułowanego zawodnika. W swojej niedługiej, bo trwającej zaledwie 10 lat karierze sięgnął po wszystkie możliwe do zdobycia laury i tytułu w sporcie amatorskim" - pisał o Kazimierzu Paździorze w książce o honorowych obywatelach Radomia Zbigniew Puszko.
Urodzony w Radomiu Kazimierz Paździor stoczył 194 walki bokserskie, z których 179 wygrał. W reprezentacji Polski występował 12 razy, był dwukrotnym mistrzem Polski w 1958 i 1960 r., mistrzem Europy w 1957 w Pradze i mistrzem olimpijskim w 1960 w Rzymie.
Początkowo (od 1952 r.) reprezentował Broń Radom. Treningi łączył z pracą w Zakładach Metalowych im. Generała Waltera. Jak pisze Zbigniew Puszko, przełomowym momentem w karierze sportowej Kazimierza Paździora było powołanie do wojska. Trafił do Lublina, gdzie organizowano sekcję bokserską. W 1957 r., po treningach CWKS Legia został powołany do reprezentacji Polski na mecz z RFN. Zwycięska walka rozpoczęła jego wielką międzynarodową karierę.
W 1960 r. w Rzymie osiągnął największy sukces w historii radomskiego sportu, zdobywając złoty medal olimpijski. Igrzyska w Rzymie były ukoronowaniem jego krótkiej, bo trwającej niecałe 10 lat kariery Kazimierza Paździora. W walce o złoty medal jego rywalem był pięściarz gospodarzy Sandro Lopopolo.
W rok po sukcesie, w wieku 26 lat, będąc i szczytu sławy, wycofał się z ringu. Odszedł - bo jak mówił - nie chciał odcinać kuponów od sławy. "Dużą sztuką jest stanąć na podium dla zwycięzców, ale jeszcze większą poznać godzinę, w której z własne woli trzeba z niego zejść" - odpowiadał ludziom, którzy nie mogli się pogodzić z jego decyzją. "Pracowałem, miałem rodzinę, chciałem rozpocząć studia. Nie chciałem korzystać z przywilejów, iść na skróty, na łatwiznę, zaciągać zobowiązania" - wyjaśniał.
Józef Grudzień, mistrz olimpijski z Tokio tak o nim mówił: "Był trudnym rywalem ze względu na swój styl walki, ringową mądrość. Nie tylko nie mogłem znaleźć recepty na jego lewe proste. Kazik stosował się do dewizy Feliksa Stamma, który mawiał: Jeżeli masz uderzyć, a za chwilę dostać, to lepiej nie wyprowadzaj ciosu. Uderzyć i nie dać się trafić - na tym polegała cała filozofia. Niektórzy wybrzydzali na styl Kazika. Uważam, że nie mieli racji. W boksie liczy się przede wszystkim skuteczność. Zawsze lepiej brzydko wygrać, niż ładnie przegrać."
Po zakończeniu kariery podjął studia i ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W połowie lat 60. otrzymał propozycję szkolenia bokserów Zagłębia Lubin i przeprowadził się do Lubina, a następnie do Wrocławia, do którego przeprowadził się na stałe. Często nadal odwiedzał Radom, zawsze podkreślał swój radomski rodowód. W 2001 roku otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W plebiscycie na najlepszego sportowca Ziemi Radomskiej XX wieku został zdecydowanym zwycięzcą. Tytuł honorowego obywatela nadany uchwałą Rady Miejskiej w Radomiu z dnia 23 lutego 2004 r.
W liście gratulacyjnym, który Kazimierz Paździor otrzymał z okazji 75 urodzin, prezydent miasta pisał: "Zawsze będziemy wdzięczni, że swoimi imponującymi osiągnięciami sportowymi rozsławił Pan imię naszego miasta. Jesteśmy dumni z Pańskich wygranych walk i Pańskiego złotego medalu olimpijskiego w Rzymie. Pozostaje Pan najlepszym i najwybitniejszym sportowcem Ziemi Radomskiej XX wieku."
Izba pamięci Kazimierza Paździora ma powstać przy hali noszącej jego imię w Miejskim Ośrodku Sportu i Rekreacji przy ul. Narutowicza. Uroczyste otwarcie zaplanowano na 22 października. Wtedy tez w hali ma się odbyć walka o puchar im. Kazimierza Paździora.
MARIAN STRUDZINSKI
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze