Zdjęcia otrzymaliśmy dzięki uprzejmości pana Grzegorza Wójcika. Pan Grzegorz wraz z żoną prowadzą kwiaciarnię "Bukiecik" przy ul. Okulickiego. W wolnym czasie i przy wsparciu innych członków rodziny kolekcjonuje od kilku lat widokówki i fotografie starego Radomia. - Tyle budynków wyburzono, tyle buduje się nowych. Chciałem zachować jak najwięcej od zapomnienia - mówi czytelnik. Gdy wyłożył w kwiaciarni album z kolekcją, kolejne zdjęcia zaczęli przynosić klienci. Kolekcja rozrosła się do kilkuset pozycji, niektórych naprawdę unikatowych. Zdarzały się więc próby "pożyczenia" albumu i próby odkupienia kolekcji. Panu Grzegorzowi oferowano nawet tysiąc złotych za album. Nie sprzedał. Z dumą zabiera go na organizowane w całym kraju targi florystyczne i prezentuje wśród kwiatów.
A więc zaczynamy!
Ulica Narutowicza łączy ul. Limanowskiego i Traugutta. Niewiele osób pamięta, że od strony Limanowskiego zanim wybudowano słynne rondo Kisiela było kiedyś zwykłe skrzyżowanie. Ulica celowała wprost w szkoły energetyczne. Warto zwrócić uwagę na brak zieleni. Dziś budynki szkoły są zasłonięte drzewami.
Idąc w kierunku skrzyżowania z ulicą Traugutta, po lewej stronie widzimy budynki szpitala. Budowę, według projektu arch. W. Wichmana rozpoczęto w 1957 r. i po pięciu latach stopniowo przekazywano kończone obiekty. W 1962 r. wolno stojący pawilon, stojący najbliżej ul. Narutowicza otrzymał oddział zakaźny.
Otwarcie szpitala na 460 miejsc, najnowocześniejszego na kielecczyźnie, do której przynależał wtedy Radom odbyło się w styczniu 1968 r. Jego pierwszym dyrektorem został dr Spirydion Kutyła. Oprócz oddziału zakaźnego w szpitalu funkcjonowały też oddziały chirurgiczny i neurologiczny.
Po przeciwnej stronie ulicy Narutowicza znajdujemy przedwojenny stadion sportowy. 3 maja 1929 r. wmurowano i poświęcono kamień węgielny po d stadion, uroczystość celebrował ks. Franciszek Pośpieszyński z parafii św. Jana.
Stadion wybudowano go w latach 1929 - 36 z myślą o Robotniczym Klubie Sportowym "Broń" i pracownikach Fabryki Broni, na gruncie należącym do zakładu. W kosztach budowy partycypowała fabryka oraz pracownicy. Cała załoga zadeklarowała przekazywanie 0,5 proc. zarobków. Nadano mu imię marszałka Józefa Piłsudskiego.
Tor kolarski był gotowy już w 1930 r., a niedługo potem do użytku oddano także boisko piłkarskie, bieżnię o dł. 450 m., skocznię, rzutnię, strzelnicę, boiska do siatkówki, rozpoczęto też budowę basenu pływackiego o wymiarach 50 na 25 m. Działały tu m.in. sekcje kolarskie, piłki nożnej oraz bokserska. Swego czasu trenował tu mistrz olimpijski z Rzymu Kazimierz Paździor.
Obok stadionu, u zbiegu ulic Narutowicza i Planty wybudowano odkryty basen sąsiadujący z terenami plażowymi, altanami, szatniami i bufetem. Kompleks cieszył się ogromną popularnością, oblężone były zwłaszcza nowoczesne, jak na tamte czasy zjeżdżalnie i trampoliny.
"Trwające ostatnio upalne dni mogą radomianie spędzać już nad wodą. Gdzie? Na basenie przy stadionie "Broni" na ul. Narutowicza. W tym tygodniu basen został otwarty i zimna woda chłodzi już rozgrzane w słońcu ciała licznych amatorów kąpieli. Równocześnie na basenie otwarty został bufet PSS-u, gdzie można kupić napoje chłodzące. Nareszcie." - pisało w czerwcu 1957 r. "Życie Radomskie".
Idąc w stronę ul. Traugutta mijamy budynek dawnej szkoły budowlanej. Sama szkoła powstała w 1919 r. w Skarżysku-Kamiennej, a w 1921 r., decyzją władz kolejowych i oświatowych została przeniesiona do Radomia,. Znaczącą przyczyną jej rozwoju była budująca się Państwowa Fabryka Broni w Radomiu, która swój rozwój wiązała z kształceniem tu średniej kadry technicznej dla potrzeb fabryki. W 1930 r., szkoła otrzymała nowy, funkcjonalny budynek warsztatowy, a w dwa lata później nowoczesny budynek dydaktyczny przy ul. Kościuszki 7. Obiekty te wybudowane zostały na terenie odstąpionym szkole przez Fabrykę Broni. Budynek stojący najbliżej ul. Narutowicza powstał już po wojnie.
Naprzeciwko szkoły budowlanej znajduje się Plac Małgorzatki. Powstał pomiędzy kamienicami tworząc przejście pomiędzy ulicami Narutowicza i Traugutta. Szybko stał się miejscem targowym, ale i miejscem spotkań uczniów pobliskich szkół. Jeszcze do niedawna stała na placu stara studnia z wajchą, tak zwana abisynka.
I tak dotarliśmy do skrzyżowania z ul. Traugutta. W samym narożniku do niedawna istniały pozostałości po bardzo znanej Fabryce Powozów i Bryczek Karola Nakoniecznego. Stosowny szyld i wejście znajdowało się już od strony ul. Traugutta. Głosił on, że można tam nabyć bryczki, wolanty, pojazdy "gotowe i na zamówienia".
Budynek wyburzono w ubiegłym roku, gdy pękła jedna ze ścian zewnętrznych. W ruinach warsztatu odkryto niedokończony powóz, którego klient już nie odebrał. Niestety nie udało się go uratować.
Tu kończymy naszą podróż sentymentalną po starym Radomiu. Zainteresowanych informujemy, że cały album ze zdjęciami stworzony przez rodzinę Wójcików można oglądać w kwiaciarni "Bukiecik" przy ul. Okulickiego. Zachęcamy czytelników do dzielenia się z nami starymi fotografiami, dzięki którym mogłyby powstać kolejne odcinki Fotoplastykonu. Już dzisiaj zapraszamy na następną projekcję.
Korzystałam z "Encyklopedii Radomia" Jerzego Sekulskiego oraz ?Dla miasta i kraju. Działalność Społeczno-Kulturalna Pracowników Fabryki Broni w radomiu 1926-1939? dr Sebastiana Piątkowskiego
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze